Ερεθίσματα για επίγνωση, αυτοκριτική και....ελπίδα!

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΡΑΦΩΝΙΤΗΣ

Καταιγιστικά γεγονότα κατακλύζουν το σύγχρονο κόσμο δοκιμάζοντας τον μεμονωμένο άνθρωπο όπου γης αλλά και σύνολα, όπως ολόκληρους Λαούς.

Είναι σχεδόν αδύνατο να κατανοηθεί, εν τω άμα, το συνήθως συνταρακτικό που ταυτόχρονα είναι πολύπλοκο και σύνθετο, που κυριολεκτικά συγκλονίζει και κατακλύζει κυριολεκτικά τη συνείδηση και το μυαλό μας.

Πως θα μπορέσει να ισορροπήσει ο πολίτης αυτού του τόπου από τη μια στιγμή στην άλλη όταν χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του.  Μόλις μέχρι τα μέσα του 2009 πίστευε, κακώς βέβαια, πως οι εξελίξεις προς το μέλλον του, όφειλαν να είναι ευθύγραμμα ανοδικές. Πίστευε πως οι αμοιβές της εργασίας υπολείπονταν και πως οι απαιτήσεις του, θα είχαν στο κοντινό ορίζοντα, τη δίκαιη ικανοποίησή τους.

Πολιτικό κόμμα υποστήριζε αυθαιρέτως πως ο μισθός του πρωτοδιόριστου θα έπρεπε να ξεκινά από τα 1400 ευρώ κ.ο.κ.

Η κοινή γνώμη εθίζετο στην ανοχή απέναντι στην ανομία και έτεινε αντί της εναντίωσης στην ενσωμάτωσή της σε αυτήν.

Το πολιτικό κόστος!

Το περιβόητο και συνάμα καταστροφικό πολιτικό κόστος καθόριζε τη στάση και τη συμπεριφορά των πολιτικών κομμάτων ακυρώνοντας το όποιο θετικό έργο επιδίωκαν ή μπορούσαν να προσφέρουν.

Η κοινωνία μας έχανε συν τω χρόνο τον αυτοσεβασμό της ενώ βασίλευε η παροιμιώδης άποψη του ( ποιος έχει το μέλι και δεν το γλείφει) θεωρώντας αυτονόητο πως αρκεί να είσαι σύγχρονος έλληνας για να είσαι εν δυνάμει απατεώνας.

Οι γενικεύσεις αποτελούσαν και εξακολουθούν να αποτελούν αθλία και ανεύθυνη συμπεριφορά του συμπολίτη μας που θεωρεί δικαίωμά του να μεταφέρει αστήρικτες κατηγορίες και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για το σύνολο του πολιτικού κόσμου αδιάκριτα και απολύτως ισοπεδωτικά.

Αν δεν είναι τούτο ανήθικη και ανεύθυνη στάση ζωής τι άλλο είναι; Έχοντας ίσως χάσει κανείς την αυτό-εκτίμησή του, εύκολα στους τρίτους προσάπτει τα δικά του προσωπικά κουσούρια, στη λογική του, εξ ιδίων τα αλλότρια!

Ως συμπέρασμα θα μπορούσαμε άνετα να ισχυριστούμε πως η διεθνής κρίση απλώς επέπεσε επί ενός ευάλωτου και υπονομευόμενου σε αξίες και ορθολογισμό κοινωνικού δεδομένου επιδεινώνοντας τα πράγματα!