Ο παράγων χρόνος!

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΡΑΦΩΝΙΤΗΣ

Τα προς επίλυση προβλήματα απαιτούν πάντοτε το σύνολο των δεδομένων, στα υπόψη. Ο συνυπολογισμός όλων όσων συνθέτουν το ζητούμενο, εξασφαλίζει το ορθό συμπέρασμα και οδηγεί σε συνειδητές και κατά το μάλλον ή ήττον ορθές αποφάσεις.

Η οικονομική κρίση που πλήττει τη Χώρα μας συντίθεται από ενδογενή όσο και εξωγενή αίτια. Ως μικρή χώρα, με αμελητέα επιρροή στις Μεγάλες Δυνάμεις, δεν διαθέτουμε την παραμικρή δυνατότητα να επηρεάσουμε τα αίτια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Απαραίτητη ωστόσο είναι, για την κατά το δυνατόν αντιμετώπιση της δικής μας κρίσης, η γνώση και η ουσιαστική κατανόηση της γενικευμένης και οξείας διαταραχής στο Πλανήτη, στο οικονομικό επίπεδο και όχι μόνο.

  

Ασταθές και με έλλειψη ασφαλιστικών δικλείδων αποδείχθηκε αναντίρρητα το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα και τα υποσύνολά του. Η Ε.Ε. δεν ήταν σε θέση να ελέγξει προληπτικώς έστω στο ελάχιστο, την εκτός ορίων πορεία κρατών μελών της, όπως και η Ελλάδα, που όπως αποδείχθηκε εκτροχιάσθηκε κατά την εφαπτομένη της τροχιάς και απολύτως, των περιορισμών που όφειλε να τηρεί.

Από την ίδρυσή της, η Ε.Ε. δεν κατόρθωσε να πορευτεί κατά τρόπο υπερβαίνοντα την ιδιοτέλεια ενός εκάστου, ιδίως ισχυρού μέλους της, ούτως ώστε να αποκτήσει εγκαίρως την ομοιογένεια ως σύνολο, προκειμένου να αντιμετωπίσει τις  επερχόμενες  διεθνείς μεταβολές και τις νέες συσπειρώσεις δυνάμεων όσο και τις νέες αναδυόμενες οικονομίες. Είχε αποδυναμώσει γρήγορα το όραμα που την γέννησε, αφήνοντας στην άκρη το σκοπό χάριν επί μέρους σκοπιμοτήτων.

Τώρα πιθανότατα συνειδητοποιούνται τα λάθη και η αβελτηρία δεκαετιών και εν μέσω κορύφωσης μιας πρωτοφανούς παγκόσμιας πολύ-αιτιολογικής κρίσης προσπαθεί να ισορροπήσει αφενός και να επανασχεδιάσει το μέλλον της αφετέρου. Αμφισβητείται ακόμη και αυτή καθεαυτή η υπόστασή της, εάν δεν τα καταφέρει να αντιληφθεί την πραγματικότητα και να πάρει τις αναγκαίες και θαρραλέες μονό-δρομικού χαρακτήρα αποφάσεις.

Χρειάζεται άλλοτε άλλος χρόνος προκειμένου να κατανοηθεί, να συνειδητοποιηθεί ότι είναι ζητούμενο. Εξαρτάται από την δυνατότητα του εξετάζοντος το πρόβλημα, τις επικρατούσες κάθε φορά συνθήκες, το ήθος της συμπεριφοράς και των προθέσεων των διαχειριστών των πραγμάτων. Συμβαίνει τούτο στα μεμονωμένα άτομα αλλά προφανώς συμβαίνει επίσης το ίδιο με τα κράτη και τη πολιτική ως διαδικασία αποφάσεων. Πρόσωπα-Πολίτες, Σύνολα-Λαοί, Πολιτικοί-Κυβερνήσεις χρειάζονται τον παράγοντα χρόνο για αντιληφθούν και να δράσουν.

Καθυστερήσαμε ως ηγεσία της Χώρας να προλάβουμε τις επιπτώσεις των αβλεψιών δεκαετιών, καθυστερήσαμε ως κοινωνία να αντιληφθούμε την κατάσταση που τελευταία μας αποκαλύφθηκε με την κρίση, καθυστερούμε επικινδύνως να αντιμετωπίσουμε το σύνθετο πρόβλημα που μας περιβάλλει και κινδυνεύουμε από το να μας πνίξει.

Το ζητούμενο είναι ο χρονισμός, ειδάλλως ο χρόνος γίνεται πανδαμάτωρ. Χρόνου φείδου!