Γράφει η ΤΙΝΑ ΣΓΟΥΡΟΠΟΥΛΟΥ
Το όμορφο νησί μας η Τήνος, το νησί της Παναγιάς μας, έχει να υπερηφανεύεται και για τους εξαίρετους τεχνίτες του. Τους ταλαντούχους γλύπτες που έγραψαν ιστορία και το όνομά τους έχει μείνει αθάνατο στο πέρασμα των αιώνων.
Σε αυτούς και τα έργα τους λοιπόν αναφέρεται ο επιστημονικός υπεύθυνος της έκδοσης Επίκουρος Καθηγητής Τ.Ε.Ι., Συντηρητής Πέτρας , Πολιτικός Μηχανικός Τ. Ε. Ηλίας Β. Νομπιλάκης στο πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του «Τήνιοι Γλύπτες στην Αίγυπτο» (Κάιρο- Αλεξάνδρεια) 19ος-20ος αιώνας, που εκδόθηκε υπό την αιγίδα του Ιδρύματος Τηνιακού Πολιτισμού.
Μέσα στις 285 σελίδες του με εξαίρετες φωτογραφίες και τα κείμενα σε δυο γλώσσες ελληνικά και αγγλικά, ο συγγραφέας μας αποκαλύπτει τα μοναδικής τέχνης γλυπτά μνημεία και προτομές φιλοτεχνημένα από Τήνιους που βρίσκονται είτε στα Ελληνορθόδοξα Κοιμητήρια της Αλεξάνδρειας, είτε του Καίρου, είτε στολίζουν Δημόσια Κτήρια όπως αυτό του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, του Ελληνικού Γηροκομείου Αλεξανδρείας, του Ελληνικού Προξενείου Αλεξανδρείας, της Βιβλιοθήκης, εκκλησίες, είτε επαύλεις, είτε βρίσκονται σε άλλους χώρους.
Πρωτομάστορες που σμίλευαν το μάρμαρο με περίσσια δεξιοτεχνία όπως: Φώσκολος, Χαλεπάς, Μαυράκης, Ζέρβας, Μπας, Καραγεώργης, Ρήγος, Φιλιππότης, Σκούταρης, Αφοί Φυτάλη, Αφοί Κοτζαμάνη, Κασσάρχης, Βιτάλης, Σώχος, Καρπάκης, Βαρούτης, είναι μερικά από τα ονόματα των Τηνίων λιθοξόων που μεγαλούργησαν στην Αίγυπτο του 19ου και του 20ου αιώνα, περνώντας την τέχνη τους από γενιά σε γενιά, από παππού σε παιδιά κι εγγόνια. Το βιβλίο είναι του Εκδοτικού Οργανισμού Λιβάνη.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: «....Οι πρώτοι Ελλαδίτες ήρθαν στην Αλεξάνδρεια με προτροπή του Μωχάμεντ Άλι στις αρχές του 19ου αιώνα. Ο Τουρκαλβανός καπνέμπορος που έγινε πασάς στην Αίγυπτο το 1805 και απόλυτος μονάρχης το 1841 γνώριζε τους Μετσοβίτες αδελφούς Τοσίτσα από την εποχή που ασκούσε το εμπόριο στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Καβάλα. Με την ευστροφία που τον διέκρινε εκτίμησε τους δραστήριους Έλληνες και διέβλεψε σωστά πόσο πολύτιμη θα μπορούσε να αποδειχθεί η συμβολή τους στην ανάπτυξη της χώρας. Πράγμα που συνέβη......Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η Αλεξάνδρεια δεν ήταν μόνο κέντρο απόδημου ελληνισμού, αλλά υπήρξε για λίγο και η καρδιά της Ελλάδας, αφού ο στρατός και η κυβέρνηση της χώρας φεύγοντας μακριά από τις δυνάμεις της κατοχής, κατέφυγαν εκεί.....
....Ανάμεσα στους διάφορους ελληνικούς τόπους που άνθισε η λιθογλυπτική η Τήνος πρωτοστάτησε, μετά το 1830 στην ανοικοδόμηση και τον καλλωπισμό του ελεύθερου ελληνικού κράτους και ανέδειξε κορυφαίους εκπροσώπους της νεοελληνικής τέχνης. Κι ακόμη παραμένει έως σήμερα το μοναδικό ίσως κέντρο, όπου ο ήχος του μαντρακά δεν έπαψε να αντηχεί και το καλλιτεχνικό κλίμα να συντηρείται. Ανανεώνοντας από τα χρόνια της Βενετοκρατίας την παλιά ελληνική παράδοση του μαρμάρου, η Τήνος αναδείχτηκε το πιο σημαντικό κέντρο στην Ελλάδα. Η ανάπτυξη της τοπικής μαρμαροτεχνίας συγκεντρώνεται γύρω από δύο μεγάλα χωριά: τον Πύργο και τα Υστέρνια....Αν και το μέγιστο μέρος των λιθογλυπτών που σώζονται ανήκουν στον 18ο και 19ο αιώνα, η έναρξη της ακμής τοποθετείται αρκετά παλιότερα.....
......Όταν ξεκινήσαμε την έρευνα με μεγάλη χαρά διαπιστώσαμε ότι σε όποιο ελληνικό κτήριο στην Αλεξάνδρεια, πηγαίναμε βρίσκαμε και κάποια έργα, αλλού προτομές, αλλού λιθανάγλυφα, αλλού ανδριάντες....Ξεκινώντας από το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, βρήκαμε το πρώτο έργο Τηνιακού γλύπτη το οποίο μάλιστα να δεσπόζει στον κήπο του Πατριαρχείου. Τον ανδριάντα του Γεωργίου Αβέρωφ, έργο του Βιτάλη....»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου