Ο «άνθρωπος της βροχής»....Χρήστος Χατζηπαναγιώτης!

Μιλά  αποκλειστικά στη ΤΙΝΑ ΣΓΟΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Ο σπουδαίος ηθοποιός Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, αγαπήθηκε μέσα από τις τηλεοπτικές σειρές. Και η σταδιοδρομία του στο θέατρο όμως δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητη. Φέτος, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Δημήτρη Λυγνάδη, έχει επωμισθεί ένα πάρα πολύ δύσκολο ρόλο. Αυτόν του αυτιστικού Τσάρλι Μπάμπιτ, που στο έργο «Rain Man» του 1988 ερμήνευσε ο Ντάστιν Χόφμαν και βραβεύτηκε με Όσκαρ Α΄ ανδρικού ρόλου.

Χρήστος Χατζηπαναγιώτης.

Στο έργο που παίζεται στην Κεντρική Σκηνή του θεάτρου «Γκλόρια» τα σκηνικά και τα κοστούμια επιμελήθηκε η Εύα Νάθενα, τη μετάφραση έκανε ο  Θοδωρής Πετρόπουλος.

Παίζουν οι: Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, Γιάννης Στάνκογλου, Κλέλια Ρένεση, Θοδωρή Ρωμανίδης, Σπύρος Κυριαζόπουλος, Μαρία Μπεληγιάννη και ο Γιάννης Καρατζογιάννης.

- Κύριε Χατζηπαναγιώτη είστε από τους πιο συμπαθείς, ταλαντούχους και χαρισματικούς ηθοποιούς της νέας γενιάς κι όμως κρατάτε ένα low profile, σε σχέση με άλλους συναδέλφους σας....Θέλετε να μας μιλήσετε για το που γεννηθήκατε και πότε καταλάβατε ότι θέλατε ν ασχοληθείτε με το θέατρο;

Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, μου δίνουν μεγάλη χαρά, με τιμούν!  Ο κάθε άνθρωπος επιλέγει, πως θέλει να ζει τη ζωή του. Δεν σημαίνει σε καμιά  περίπτωση βέβαια, ότι ο δικός μου τρόπος, η δικιά μου επιλογή, είναι ντε και καλά η καλύτερη .Δεν μου αρέσει να κρίνω συμπεριφορές άλλων ανθρώπων ή συναδέλφων. Άνθρωποι είμαστε, μπορεί να κάνεις κι ένα λάθος. Άλλωστε αυτό που για μένα, που το βλέπω απ' έξω, είναι «λάθος», για αυτόν που το κάνει, μπορεί να είναι το απολύτως σωστό, όποτε καλά κάνει....χαχαχα! Είναι περίπλοκο, δύσκολο πράγμα οι σχέσεις των ανθρώπων σήμερα. Ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά και βιομηχανικά κέντρα. Αυτό που νομίζω ότι θέλω να υπηρετώ πάντως, είναι η κατανόηση. Όχι η κριτική.   

Γεννήθηκα στη Μυτιλήνη κι όσο για το να γίνω ηθοποιός, νομίζω ήταν κάτι που το ήθελα από πολύ μικρός. Μπορεί να ήταν και στο DNA μου...χαχαχα - γέλιο - ! Είχα έναν παππού, Θεός σχωρέστον, που λάτρευε το θέατρο και ασχολήθηκε πολλά χρόνια μ' αυτό. Ερασιτεχνικά, με πάθος, έπαιζε στο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ της Αγιάσσου, όπου έζησε όλη του τη ζωή.....

- Οι δικοί σας πως αντέδρασαν στη απόφασή σας αυτή;

Έγινε «του Κουτρούλη ο γάμος», όταν κατάλαβαν ότι το εννοούσα…χαχαχα!  Εντάξει, τώρα τους καταλαβαίνω. Είναι μεγάλη αγωνία για ένα γονιό το μέλλον του παιδιού του. Αλλά αυτό που πρέπει νομίζω να φροντίζει κάποιος, είναι να βοηθάει το παιδί του, να ανακαλύψει τι του αρέσει. Πιστεύω ότι πολύ λίγοι άνθρωποι, στις σημερινές κοινωνίες ασχολούνται με αυτό που πραγματικά θέλουν.

Είναι κι αυτό μια βαθιά παθογένεια της κρίσης, μια πηγή του κακού, που ζούμε σήμερα. Οi περισσότεροι άνθρωποι, είναι έρμαια συμφέροντος (φράγκα....χαχαχα), είτε από αμέλεια είτε από ανάγκη. Σεβαστό εντάξει, αλλά για το ίδιο ουσιαστικά μιλάω κι εγώ. Εγώ απλώς πιστεύω, ότι αυτός που κάνει αυτό που αγαπάει, είναι πολύ πιο αποδοτικός και με τους όρους των «φράγκων». 

Χιλιάδες άνθρωποι, άφησαν τα χωριά τους, για να αναζητήσουν την πληκτική μονιμότητα ενός κλητήρα, και να ζήσουν στην Αθηνά, σ' ένα διαμέρισμα-κουτί.....Κι αυτό γιατί το «μήνας μπαίνει - μήνας βγαίνει»,  ήταν κάτι σαν Όνειρο. Είμαι πολύ χαρούμενος που ακούω όλο και συχνότερα, ότι ιδιαίτερα νέοι άνθρωποι, το ξανασκέφτονται, και επιστρέφουν στην επαρχία. Αυτή τη μαγική και πλούσια από κάθε άποψη «ελληνική επαρχία».

- Ποιος ήταν ο πρώτος σας ρόλος;

Ο πρώτος μου ρόλος ήταν μια ατάκα στη ΖΟΥΓΚΛΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ, του ΜΠΡΕΧΤ, στο Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο του Λεωνίδα Τριβιζά, στο θέατρο ΠΟΡΕΙΑ. Ήμουν μαθητής στη σχολή του Τριβιζά, 1ο έτος. Πρωταγωνιστές ήταν ο τώρα σκηνοθέτης Αντ. Αντύπας και η Ντόρα Γιαννακοπούλου, νομίζω στην τελευταία της εμφάνιση στο θέατρο.

- Φέτος η πρόκληση είναι μεγάλη, αφού καλείστε να υποδυθείτε το ρόλο του Ντάστιν Χόφμαν στο  Rainman για τον οποίο και βραβεύτηκε με Όσκαρ. Πως αισθάνεστε;

Ότ αν αποφάσισα να κάνω αυτό το έργο, δεν το έκανα για να βάλω τα....γυαλιά στον Χόφμαν χαχαχα! Η πρόκληση είναι ο ρόλος, όχι ο Χόφμαν, που ήταν εξαιρετικός! Αν το σκεφτόμουν έτσι, θα ήταν τρομερά υπερφίαλο να προσπαθήσω.....Νομίζω ότι μοναδικός τρόπος να προχωρήσει κάποιος σ' αυτή τη ζωή, είναι να ανταγωνίζεται τον εαυτό του, όχι τους άλλους.

- Σίγουρα είναι ένας πολύ δύσκολος ρόλος. Ποια η αντίδρασή σας όταν σας προτάθηκε; Ο Ντάστιν Χόφμαν έκανε παρέα με αυτιστικά άτομα, όσο μελετούσε το ρόλο  ώστε να μπορέσει να είναι ποιο πειστικός. Εσείς;

Δεν μου προτάθηκε όπως λες .Ο σχεδόν μόνιμος συνεργάτης και αγαπημένος μου Θοδωρής Πετρόπουλος («ο άνθρωπος μου», όπως θα έλεγε και ο Ρέιμοντ, ο ήρωας που παίζω), είδε την παράσταση το 2008 στο Λονδίνο, κι αμέσως μου είπε ότι αυτό πρέπει να το κάνουμε κάποια στιγμή. Κι όταν πέρσι σκεφτήκαμε σαν ιδανικό Τσάρλι τον Γ. Στάνκογλου, κι αυτός είπε αμέσως ναι με ενθουσιασμό, προχωρήσαμε. Έκανα κι εγώ αρκετά, μελέτησα αρκετά, κι ένας δάσκαλος για παιδία με αυτισμό, ο Ηρακλής Φοβάκης, με βοήθησε πολύ.

- Όσοι  είδαν το έργο μέχρι τώρα είπαν τα καλύτερα για σας (και όχι μόνο). Εσείς τι πιστεύετε;

Εγώ τι πιστεύω; Χαχαχα.....χαίρομαι που αρέσει στους ανθρώπους. Πολύ. Εγώ παλεύω κάθε βράδυ στη σκηνή του ΓΚΛΟΡΙΑ, για το καλύτερο. Όχι μόνο το δικό μου αλλά συνολικά της παράστασης.

- Είστε ονειροπόλος, σαν ευαίσθητο - αλλά και με χιούμορ - άτομο που είστε;

Το «ονειροπόλος», δεν πάει απαραίτητα με το «ευαίσθητος». «Ονειροπόλος» μπορεί να είναι κι ένας «λιγότερο ευαίσθητος» χαχαχα.....Νομίζω ότι ΟΛΟΙ είμαστε ΟΛΑ, Ναι είμαι! Μ' αρέσει να ταξιδεύω. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Κι' έχω κάνει, δόξα το Θεό, πολλά και ενδιαφέροντα ταξίδια. Στη ζωή και στη σκηνή, εννοώ στη δουλειά μου (θέατρο, κινηματογράφος, τηλεόραση)

- Τι σας αρέσει να κάνετε στον ελεύθερο χρόνο σας;

Να ταξιδεύω.

- Παιδιά δεν έχετε, έχετε όμως σαν παιδί σας την κόρη της Βίκυς Σταυροπούλου…

Η Δανάη είναι ένα υπέροχο πλάσμα. Χαίρομαι που είναι παιδί μου.

- Ψωνίζετε ελληνικά;

Εννοείται. Ψωνίζω με μανία  Ελληνικά. Μα είναι ασφαλώς το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε.

- Τι πιστεύετε για την κρίση στην Ελλάδα;

Τι να σου πω τώρα....πως να το πω με δυο κουβέντες.....ας μας βοηθήσει ο Θεός να βρούμε  μέσα σ' όλη αυτή τη θύελλα, το φάρο μας. Μπορούμε. Δύσκολα έτσι κι αλλιώς, αλλά μπορούμε. Το πιστεύω.

- Έχετε συμπρωταγωνιστήσει με σπουδαίους ηθοποιούς. Πιο ρόλο σας απ όλους ξεχωρίζετε και ποιον θα θέλατε να παίξετε στο μέλλον;

Πραγματικά  είχα τη μεγάλη τύχη αυτά τα 30 χρόνια να συναντήσω, πολλούς και σπουδαίους. Νομίζω ότι αυτοί, είναι κι οι αποσκευές μου, και τους ευχαριστώ όλους.....Τώρα για ρόλο, όλους....«Ήταν όλοι τους παιδιά μου»....χαχαχα!....αλλά το στερνοπαίδι (Rain Man),  λίγο πιο πολύ....χαχαχα! 

Υπάρχουν πολλοί ρόλοι, που λες «θα‘ θελα να το παίξω κάποια στιγμή». Αυτό όμως που πραγματικά θέλω, είναι να είμαι καλά, για να έχω τις ευκαιρίες να επιλέγω και να παίζω,  να παλεύω όσο πιο πολύ και θαρραλέα γίνεται για το ΚΑΛΟ.