Προβοκάτορες ή ήρωες; Βοηθοί της αντίδρασης ή ακέραιοι χαρακτήρες;

Για την αντιγραφή ΤΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Τελικά τι θέλουν να πουν αυτοί Πράσινοι των ΗΠΑ, συμμετέχοντας στις προσεχείς προεδρικές εκλογές, κόντρα στα μεγαθήρια Ομπάμα και Ρόμνει;

Ένα συμπαθητικό γυναικείο δίδυμο, κατ’ εξοχήν ακτιβιστές από την κοινωνία των πολιτών και από το κίνημα των Αγανακτισμένων, η Τζιλ Στέιν και η Τσέρι Χονκάλα  (συνημμένη φωτογραφία), είναι πεπεισμένες, ότι μπορεί να κάνουν το εκλογικό σώμα των ΗΠΑ να καταλάβει για τα καλά, ότι οι αμερικάνοι Οικολόγοι, δεν είναι ένα σπάνιο πολιτικό είδος, ένα μουσειακό κομματικό απολίθωμα.

Τζιλ Στάιν και Τσέρι Χονκάλα. 

Κατεβαίνουν στην προεδρική αναμέτρηση του Νοεμβρίου 2012, με στόχο να ξεπεράσουν τους 200 χιλιάδες ψήφους, ένα ρεκόρ γι αυτούς, που φαντάζει αντικειμενικά ασήμαντο για τα εκλογικά μεγέθη των ΗΠΑ. Και όμως τολμούν, κόντρα στο ρεύμα…Δεν είναι λοιπόν τόσο απλά τα πράγματα, παρ’ ότι από την αρχή φαίνεται, ότι τα θηρία των κατεστημένων κομμάτων στις ΗΠΑ (οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικάνοι), έχουν διαμορφώσει στα μέτρα τους, όχι μόνο το διπολικό εκλογικό σύστημα, αλλά και την αποκλειστική προβολή τους, μέσω των ΜΜΕ.

Διότι πράγματι είναι παν-δύσκολο, να βγεις σε τούτη την απέραντη χώρα μόνος, σαν την καλαμιά στον κάμπο, για να πείσεις τον αδαή ψηφοφόρο, ότι εσύ ως πράσινο κίνημα, είσαι εντελώς διαφορετικός κι έχεις αξιοζήλευτες απόψεις, που τουλάχιστον αξίζει ν’ ακουστούν και να εκτιμηθούν από το εκλογικό σώμα. Οι Πράσινοι Αμερικανοί είναι πεισματάρηδες και για μια ακόμη φορά βάλθηκαν να δείξουν, ότι η οικολογική μάχη, δεν είναι χαμένη υπόθεση στις ΗΠΑ. 

Την περασμένη λοιπόν βδομάδα, πήγαν στη Βαλτιμόρη και ψήφισαν για τους επικεφαλής τους, στην προεδρική κούρσα. Η 62χρονη γιατρός από την Μασαχουσέτη Τζιλ Στέιν με 193 ψήφους για υποψήφια πρόεδρος (συνημμένη φωτογραφία) και η 49χρονη κοινωνική λειτουργός από την Φιλαδέλφεια Τσέρι Χονκάλα, με 72 ψήφους για αντιπρόεδρος. Η προεδρική καμπάνια τους, στηρίζεται στις ψήφους των αριστερών των πασιφιστών και των αναρχικών! Κοντά τους βρίσκονται άνθρωποι του θεάματος και της διανόησης, αλλά και άνεργοι, άστεγοι, διάφοροι ακτιβιστές και αρκετή νεολαία.

Τζιλ Στέιν.

«Είναι η μόνη αυθεντική ψήφος διαμαρτυρίας», όπως σημειώνει ο Νόαμ Τσόμσκι, «εναντίον του κατεστημένου. Είναι η εναλλακτική παρέμβαση και η ριζοσπαστική φωνή διαμαρτυρίας των Αμερικανών Αγανακτισμένων, εναντίον του στυγνού τραπεζικού συστήματος και του αυταρχικού κομφορμισμού, που επιβάλλει με πάμπολλους τρόπους το ταξικό κράτος.

Στις ΗΠΑ η αντιπροσωπευτική δημοκρατία, δουλεύει τυπικά κι όχι στην ουσία. Οι δημοκρατικές ψηφοφορίες φαίνονται ελεύθερες, αλλά ουσιαστικά είναι καθοδηγούμενες από τα μεγάλα συμφέροντα. Ο περιθωριοποιημένος πολίτης, ο ανασφάλιστος, ο φορολογικά εξαθλιωμένος, ο άνεργος και ο οικολογικά σκεφτόμενος, δεν μπορεί να βλέπει απαθής, την μονομαχία του Ομπάμα και του Ρόμνει, χωρίς να μπορεί ν’ αντιδράσει.

Πρέπει επί τέλους να βρει μια άλλη, πράσινη φωνή, που θα σπάσει τους λαοπλάνους μονολόγους τους, που θα δείξει, ότι η χώρα που γέννησε τις παλιές καλές οικολογικές παρεμβάσεις, που ανέδειξε τον οικολογικό ακτιβισμό, δεν μουγκάθηκε δια παντός, από την λαίλαπα του καπιταλισμού».

Στις ΗΠΑ οι Δημοκρατικοί, θεωρούν τους Πράσινους, αβανταδόρους των συντηρητικών! Δεν θα ξεχάσουν ποτέ το 2000, τότε που ο Άλαν Γκορ, έχασε για 500 ψήφους από τον Τζορτζ Μπους, εξ αιτίας του 2,7% που πήραν οι Οικολόγοι με τον Ραλφ Ναντέρ (97 χιλ. ψήφους). Τώρα που δημοσκοπήσεις στις ΗΠΑ δείχνουν, ότι ο Μπάρακ Ομπάμα δεν απέχει πολύ από τον αντίπαλό του Μιτ Ρόμνει, ένα ποσοστό ψήφων στους Πράσινους, μπορεί τελικά να κρίνει την τύχη για τον προσεχή πρόεδρο των ΗΠΑ.

Ας σημειωθεί, ότι οι Πράσινοι των ΗΠΑ, στις προεδρικές εκλογές του 2008, είχαν πάρει με την Σίνθια Μακ Κίνει 161.603 ψήφους.«Η παρουσία των Πράσινων, επιδιώκει να δείξει την απατηλότητα των συνθημάτων, που μεταχειρίστηκε ο Μπάρκα Ομπάμα, για να κερδίσει την εμπιστοσύνη του δημοκρατικού κοινού στις ΗΠΑ», τονίζει η Τζιλ Στάιν. Ακόμα και οι Πράσινοι της Ευρώπης, στάθηκαν στο πλευρό του!

Παρασύρθηκαν όταν εκλέχθηκε, γιατί πίστεψαν ότι θα τερμάτιζε τον πόλεμο στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, θα έκλεινε το Γκουαντάναμο, θα έφερνε μια διαφορετική ποιότητας πολιτική στην παγκόσμια κοινωνία και παράλληλα θα βοηθούσε την πράσινη προσαρμογή, της αμερικανικής οικονομίας.

Όλα τα χρόνια της προεδρικής παρουσίας του Ομπάμα, είχαμε μια διαρκή διάψευση των προσδοκιών. Και στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και στο εξωτερικό, ο μύθος της «ομπαμάνιας» (που καλλιεργήθηκε εντέχνως), έχει πλέον ξεφτίσει. Η αμερικανική πολιτική εξαπλώνεται επιθετικά για τα πετρέλαια της Αφρικής, για να κερδίσει ζώνες επιρροής στον μουσουλμανικό κόσμο, βομβαρδίζει το Πακιστάν και τη Σομαλία, με μη επανδρωμένα αεροσκάφη.

Η πυρηνική ενέργεια και ο άνθρακας στις ΗΠΑ, ξανακερδίζουν έδαφος, ενώ η εναλλακτική ηλεκτροπαραγωγή των ΑΠΕ, ουσιαστικά έχει συρρικνωθεί. Ακόμη, γίνονται απόπειρες, να εκμεταλλευτούν ενεργειακά οι αμερικανικές πετρελαϊκές επιχειρήσεις τον αρκτικό κύκλο, με τις ευλογίες της αμερικανικής κυβέρνησης.

Η πολιτική του Ομπάμα δεν διαφέρει σε τίποτε σχεδόν, με την αντίστοιχη του Μπους και μάλιστα σε πολλά πράγματα, χάρη του ανταγωνισμού (όπως λέει ο Αμερικανός πρόεδρος), προβαίνει σε ενέργειες, που δεν θα τολμούσε ποτέ να τις επιχειρήσει ο Μπους. Σήμερα στο εσωτερικό της χώρας, υπάρχει ένας οικονομικός πόλεμος, που έχει στείλει πάνω από 140 εκ. πολίτες κοντά ή κάτω από το όριο της φτώχειας. Σε όλα τούτα και σε πολλά ακόμη ο Αμερικανός πρόεδρος δείχνει ανήμπορος να διαχειριστεί την κρίση.

Στην Αμερική οι φορολογούμενοι δαπανούν ένα τρισεκ. δολάρια για ιατροφαρμακευτική φροντίδα, που δεν έχει καμιά αποτελεσματικότητα και κατευθύνεται ουσιαστικά στο φαρμακοβιομηχανικό κατεστημένο, που προσπορίζετε τεράστια κέρδη.

Γιατί λοιπόν εμείς οι Πράσινοι, πρέπει να σιγοντάρουμε αυτή την πολιτική; Τα δύο μεγάλα κόμματα, αφεντεύονται από την Γουόλ Στριτ. Εμείς είμαστε με τους αγανακτισμένους των αμερικανικών διαδηλώσεων κι όχι με το τραπεζικό κεφάλαιο!

Το πρόγραμμα των Πράσινων των ΗΠΑ στηρίζεται σ’ ένα Green Deal κι αποσκοπεί στην αναδιανομή των επενδύσεων προς την πράσινη κατεύθυνση, με τη δημιουργία 25 εκατ. θέσεων εργασίας. Το 2011 ένα εκατομ. Αμερικανοί έχασαν την ασφάλεια ζωής τους και 6 εκατομ. έχουν εκτοπιστεί από τα σπίτια τους. Και λίγα ακόμη στοιχεία για τους Πράσινους και την προεδρική καμπάνια τους.

Στηρίζεται επαγγελματικά σε 12 αμειβόμενα μέλη και η υπόλοιπη δουλειά γίνεται εθελοντικά. Η πολιτική παρουσία της Τζιλ Στάιν ξεκίνησε από μια σειρά ακτιβιστικών ενεργειών της στην Μασαχουσέτη. Το 2002 ήταν υποψήφια του «Πράσινο-Ουράνιο Τόξο» στις εκλογές για την πολιτεία της Μασαχουσέτης και πήρε 76.500 ψήφους (3,5%).

Έχει λαμπρό εκπαιδευτικό έργο και έχει πρωτοστατήσει για την περιβαλλοντική προστασία της πολιτείας της. Η υποψήφια αντιπρόεδρος Τσέρι Χονκάλα, δραστηριοποιείται για του άστεγους και τους φτωχούς, οργανώνοντας δίκτυα προστασία και συσσίτια.

Σε μια συνέντευξή της στη Νιου Γιόρκ Τάιμς τον περασμένο Φεβρουάριο, η υποψήφια πρόεδρος των Πράσινων Στέιν δήλωσε: «Γιατί δεν συμφωνούμε με τον Ομπάμα; Γιατί δεν είμαστε πιο ασφαλείς ως άτομα, δεν έχουμε πιο δίκαιη κοινωνία, δεν έχουμε περισσότερο υγειονομική προστασία, δεν είμαστε ασφαλέστεροι διεθνώς. Γιατί ο Ομπάμα χρησιμοποιεί την Οικολογία, για να εξαπατήσει τις συνειδήσεις των πολιτών».