Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

Ποίος τα έφαγε;;

Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ

Με ενδιαφέρει περισσότερο η συζήτηση με ανθρώπους που έχουν ισχυρά επιχειρήματα και σφαιρική αντίληψη των πραγμάτων!

Όσοι ασχολούνται με τα κοινά (και δεν εννοώ μόνο τους πολιτικούς αλλά όλους μας) πρέπει πάντα να διερωτούνται γιατί τους αντιπαθούν άνθρωποι που είναι ικανοί, έξυπνοι και με καλές προθέσεις!

Όποτε βιώνω μια διαφωνία, αυτό μου αρέσει. Οι διαφωνίες βρίσκουν τα κενά στις σκέψεις σου αλλά χωρίς αυτές........δεν μπορείς να συμπληρώσεις αυτά τα κενά!

Εδώ όμως και υπό το φως των όσο συμβαίνουν στην Ελλάδα τους τελευταίους μήνες, θα ήθελα να θέσω ένα προβληματισμό σε όλους σας!

Αισθάνομαι πως εκείνοι που υποστηρίζουν την «αριστερή» πολιτική δεν είναι και τόσο.....αριστεροί! Δεν δέχομαι πως η τοποθέτηση του καθενός στο ιδεολογικό φάσμα των «οικονομικών» πρέπει να γίνεται με βάση τα εργαλεία που υποστηρίζει, αλλά με βάση τον τρόπο με τον οποίο ιεραρχεί τους στόχους της πολιτικής. Ναι η διαφορά είναι τεράστια!

Αν πάρουμε ως παράδειγμα τα τεκταινόμενα στην χώρα μας........αυτό γίνεται πιο ξεκάθαρο:

Τόσος κόσμος λάμβανε επιδόματα. Πολλά επιδόματα! Επιδόματα επί επιδομάτων! Αυτά τα λεφτά είναι σήμερα μέρος του χρέους, διότι δαπανούνταν αλλά δεν επέφεραν τίποτα στην χώρα! Αντίθετα, έβαζαν σε ένα γραφείο τα παιδιά εκείνων που «ψήφισαν σωστά», βγάζοντας τους από την αγορά εργασίας όπου θα μπορούσαν να είχαν παράγει έργο και τους μετέτρεψαν σε βαρίδι για την οικονομία! Σήμερα βέβαια αγανακτούν.....αλλά και αυτοί τα έτρωγαν τόσα χρόνια!


Φταινε οι πολιτικοί. Μα φυσικά! Φταινε όμως και οι άλλοι! Ο κάθε  πολίτης που πούλησε την ψήφο του για ρουσφέτι! Ο κάθε εργαζόμενος που «βολεύεται» σε προστατευμένο επάγγελμα! Ο κάθε αποδέκτης ρουσφετιού! Ο κάθε πολίτης που έδωσε φακελάκι! Ο κάθε ένας που λάμβανε μισθό χωρίς να κάνει τίποτα! Ο κάθε πολίτης που συνέχιζε να λαμβάνει την σύνταξη του αποβιώσαντος συγγενή του χωρίς να έχει κοινωνική ευαισθησία! Άλλοι έφαγαν παραπάνω, άλλοι λιγότερο!

Οι πολιτικοί είναι το χειρότερο από τα συμπτώματα της «ελληνικής νόσου», αλλά παραμένουν «σύμπτωμα» και όχι γενεσιουργός αιτία!


Τελικά, τι είναι «αριστερή» πολιτική; Πολιτική που θα οδηγήσει τον κόσμο σε εικόνες όπως εκείνες του Συντάγματος ή πολιτική που θα βοηθήσει τον κόσμο να παράγει περισσότερα συμβάλλοντας στην θετική ανάπτυξη του ΑΕΠ της χώρας; Να λαμβάνουν ελεημοσύνη ή να βελτιώνεται η ζωή τους;

Απλές σκέψεις......και τα συμπεράσματα δικά σας!

2 σχόλια:

  1. Το συνολικό κόστος μισθών - επιδομάτων - συντάξεων είναι 25,5 δις. Μένει συνεπώς ένα τεράστιο κενό για το που πήγαν τα λεφτα και στο οποίο (κενό) δεν συμετέχει ο μισθωτός. Ο αρθρογράφος ας μιλήσει λογιστικά και όχι πολιτικά... πχ. τοκοχρεωλύσια 44 δις (βλ προυπολογισμό 2009 - προ κρίσεως). Κόστος φαρμακευτικής και νοσοκομειακής δαπάνης από 2 δις (2000) στα 17 δις (2009-ύπαρξη αλλοδαπών)!!! Χρηματοδότηση τραπεζών 43 δις!!! κλπ κλπ. Περιμένουμε λογιστική ανάλυση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Επειδή η λογιστική ανάλυση δεν θα έρθει ποτέ, το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί οι μισθοί δέχονται τέτοια οξεία επίθεση. Η απάντηση είναι ότι η κυβέρνηση, αλλά και η κάθε κυβέρνηση δεν τολμάει να βάλει χέρι στη μεγάλη μαύρη τρύπα των άλλων άδηλων δημοσίων δαπανών που είναι οι μίζες, οι προμήθειες, αλλά και οι εξοπλισμοί. Υπόψη ότι το 2009 η Ελλάδα ήταν η 23η παγκόσμια Χώρα στους αχρείαστους εξοπλισμούς (βλ Τσοχατζόπουλο, Siemens κλπ κλπ)(http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_military_expenditures). Ο "αγύριστος δανεισμός" των Τραπεζών (Τραπεζιτών) και του χρηματιστηρίου με χρήματα των ασφαλισμένων απο το Σημίτη, είναι δεδομένος. Θέλει ερώτημα ποιός έφαγε τα λεφτά; Η λογιστική λέει ότι δεν τα έφαγαν οι μισθωτοί (προϋπολογισμός 2009) αν και υπάρχουν πολλά ρετιρέ και πάμπολλα υπόγεια. Όμως, κε αρθρογράφε, λογιστικά οι μισθωτοί δεν έφαγαν τον πλούτο της Ελλάδας δηλαδή κάποτε η αληθινή είδηση θέλει κότσια και έλλειψη συμφέροντος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή