Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΡΑΦΩΝΙΤΗΣ
Κορυφώνεται η αγωνία για το μέλλον. Η αποσταθεροποίηση γενικεύεται, συμπεριλαμβάνει μεγαλύτερες Δυνάμεις, από τις οποίες μάλιστα ήλπιζε στήριξη και βοήθεια η Ελλάδα, όπως την Πορτογαλία, Ιρλανδία και ακολουθούν Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία κ.ο.κ.
Τώρα πλέον κατέστη η Χώρα μας έρμαιο της τύχης και εξαρτάται από τις συνολικότερες εξελίξεις και όχι μόνο από τις όποιες δικές της προσπάθειες και θυσίες.
Η αλυσίδα δεν έχει μόνο ένα κρίκο της προβληματικό, αυτόν της Ελλάδας, η αλυσίδα έχει όλους τους κρίκους της σκουριασμένους και έτοιμους να σπάσουν.
Η αλυσίδα αυτή καταπονείται στα όρια αντοχής της ενώ η πιθανή πλέον θραύση της θα παρασύρει στην καταστροφή ότι στήριζε, δηλαδή την ΟΝΕ και την Ε.Ε.
Σε ένα κόσμο εθισμένο να υπάρχει και να αναπτύσσεται μέσα σε εντεινόμενο ανηλεή ανταγωνισμό τώρα που η σωτηρία του απαιτεί την αλληλεγγύη, την αποφασιστικότητα και την προσφορά από τους ισχυρούς προς τους σχετικώς αδυνάτους, διαπιστώνεται απλώς η πλήρης αδυναμία του να συμπεριφερθεί αναλόγως.
Μοιάζει να προτιμάται μόνο, το να περισώνει η κάθε ισχυρή Χώρα τα του οίκου της, προτιμά να αφήσει να αποδομηθεί ότι κτίστηκε μέσα από προσπάθειες δεκαετιών προς το συμφέρον του συνόλου των Χωρών της Ευρώπης και όπως αποδείχτηκε πρωτίστως για αυτές τις ίδιες, προτιμά λες να στρουθοκαμηλίζει και να τυφλώνεται ενώπιον των μεγάλων προκλήσεων της εποχής.
Ως τολμηρό και μεγαλεπήβολο εγχείρημα η ενοποίηση των Χωρών της Ευρώπης σε ένα σύνολο, μεταξύ άλλων στόχευε να αντιμετωπίσει τις απαιτήσεις των καιρών τότε που ήθελαν να επιβιώνουν και να αναπτύσσονται οι μεγάλες ενότητες, οι μεγάλες οντότητες όπως των Η.Π.Α., Ε.Σ.Σ.Δ. τότε, όσο και εξαιρετικά αναπτυγμένων οικονομιών σαν της Ιαπωνίας. Η ένωση των Χωρών μας υπήρξε προφανώς υποχρεωτικός και ταυτόχρονα οραματικός μονόδρομος
Αλλά τα τολμηρά εγχειρήματα δεν αρκεί να είναι τολμηρά μόνο στην εκκίνησή τους, απαιτούν διαρκεί τόλμη και εξαιρετική αποφασιστικότητα σε όλη τη διάρκεια της μεγάλης προσπάθειας, διότι αυτή δεν εξελίσσεται, ούτε διεξάγεται και πολύ περισσότερο δεν ολοκληρώνεται, άνευ αντιπάλου και αντιξοοτήτων.
Υπήρξε και εξακολουθεί να είναι μία πρωτοφανής στην ιστορία προσπάθεια που επεδίωξε να ενώσει διαφορετικούς Λαούς, εθνότητες, κουλτούρες, επίπεδα οικονομίας κ.τ.λ., μια προσπάθεια που από τη φύση της ουδέποτε επέτρεπε κανέναν εφησυχασμό και επιπόλαιες κινήσεις και πολιτικές αστοχίες.
Επέβαλλε αντιθέτως διατήρηση του μεγάλου στόχου και οράματος πάντοτε προ οφθαλμών και καθόλου «ιδιοτελείς» υπολογισμούς και ενέργειες εκ μέρους οποιουδήποτε Χώρας που συμμετείχε εξ αρχής ή σε δεύτερο χρόνο εντάχθηκε στη κοινή και από κοινού συμφωνηθείσα πορεία και το μεγάλο σκοπό.
Τώρα το μέγεθος αφενός αλλά και η διάρκεια αφετέρου της διεθνούς οικονομικής κρίσης κινητοποιεί όλα τα αντανακλαστικά και ξαναδοκιμάζει τις δυνατότητες που αντικειμενικά διαθέτουν οι ευρωπαϊκές Δυνάμεις προκειμένου να ξεπεραστεί η κρίση και να σχεδιαστεί η επόμενη μέρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η επιστροφή στο παρελθόν είναι αδύνατη. Ένας νέος κόσμος κυοφορείται εντός της κρίσης και θα γεννηθεί βλέποντας στο φως της ημέρας μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα.
Ενώ οι αντικειμενικές συνθήκες οδηγούν τις προβλέψεις στην μεγάλη πιθανότητα αρνητικών προοπτικών για την Ε.Ε. παράλληλα οι εργώδεις προσπάθειες σωτηρίας και οι έντονες διεργασίες μπορεί να οδηγήσουν στην επιθυμητή έκβαση της δημιουργίας γρηγορότερα, των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης!
Μέσα σε αυτό το νέο σκηνικό θα έχει η Ελλάδα το καλύτερό της μέλλον. Είθε!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου