Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΡΑΦΩΝΙΤΗΣ
Όταν θα έχει περάσει η κρίση και χρόνια θα έχουν πολλά περάσει, τότε η κυρίαρχη άποψη θα είναι πως τη κρίση αντιμετωπίσαμε εξαιτίας του ότι ευτυχώς τότε που αυτή ξέσπασε, η Ελλάδα ήταν ήδη αναπόσπαστο κομμάτι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του μηχανισμού του ευρώ.
Θα συμβαίνει τότε κάτι ανάλογο με την άποψη εναντίον και μετά υπέρ του Κωνσταντίνου Καραμανλή ο οποίος μας ενέταξε στην Ε.Ε. Τώρα θεωρούμε, παρά τα προβλήματα, πως δεν νοείται Ελλάς εκτός Ε.Ε.
![]()
Ότι ξεβολεύει το ράθυμο και στάσιμο πολιτικά μυαλό, του κηρύττει ανηλεή πόλεμο, ενώ σε χρόνο ύστερο, κατανοεί το δίκιο του «εχθρού»!
Μετά καιρό χωρίς ντροπή χωρίς αιδώ, καταχωνιάζοντας στο υποσυνείδητο την τότε στάση του, υποδύεται τον υπερασπιστή των νέων απόψεων σαν να μην μεσολάβησε τίποτε.
Στερνή μου γνώση να σε είχα τότε.......δεν θέλει να το παραδεχθεί ποτέ!
Προφανώς ο αρθρογράφος δήθεν θεωρεί ότι, στα μακρά χρόνια που πέρασαν, η ΕΕ αποδείχθηκε ότι προστατευει τα κράτη μέλη της ή, ορθότερα, προστατευει τους πολίτες των. Οφείλει όμως να εξηγήσει, σε πρακτικό επίπεδο, ανεξαρτήτου ιδεολογίας, γιατί σήμερα οι πολίτες του Νότου (όχι οι κρατούντες, εννοείται) της ΕΕ βιώνουν τα πάθη τους. Τι τον αφήνει τον αρθρογράφο να αισιοδοξεί ότι μετά από χρόνια και καιρούς πάλι δικά μας θάναι; Τι τον αφήνει να αισιοδοξεί ότι η Μέρκελ ή ο Σαρκοζί (σε προσωπικό επίπεδο) θέλουν το καλό καιόχι την αέναη εκμετάλευση των πολιτών του νότου. Ποιός στην οικουμένη, ενώ βλέπει ότι πάει άσχημα, χαράσσει την ίδια πολιτική που είχε χαράξει και πήρε τον κατήφορο; Μόνο οι ιδιοτελείς αρχηγοί και μόνο, κύριοι. Μόνο εκεινοι που άκοπα σχολιάζουν την νοημοσύνη των άλλων. Δυστυχώς.
ΑπάντησηΔιαγραφή