Τελικά μήπως μας ψεκάζουν;

Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΡΩΝΑΙΟΣ

Τελικά θα σκάσω αν δεν βρω τις σωστές απαντήσεις στα ερωτήματα τα οποία σαν ερινύες με επισκέπτονται κάθε βράδυ μετά τα δελτία ειδήσεων:

- Μας αγαπά ή δεν μας αγαπά η Merkel;  Είναι φίλος μας ή όχι ο Van Rombuy;

- Μας  θέλουν ή δεν μας θέλουν στην ευρωζώνη οι Αυστριακοί και οι Ολλανδοί; 

- Πρέπει να βγάλω τον σκασμό και να υπομείνω τα σκληρά μέτρα που μας ετοίμασαν με περισσή φροντίδα οι τροϊκανοί ή πρέπει να βγω και εγώ στο Σύνταγμα;

- Να βγάλω τα χρήματα μου στο εξωτερικό για να μειώσω τις απώλειες μου στο ενδεχόμενο να γυρίσουμε στην δραχμή;

- Μήπως αλήθεια μας ψεκάζουν;

- Μήπως και το πρωτάθλημα είναι στημένο όπως λεει στο twitter ο Γιάννης ο Αλαφούζος;

- Μήπως σε όλα αυτά η λύση είναι οι λεβέντες «σφίχτες» της Χρυσής Αυγής (αυτοί με το IQ ραδικιού);;

Βλέπετε για πάρα πολλά χρόνια στην Ελλάδα πάρα πολλοί άνθρωποι παρίσταναν τους ηλίθιους απέναντι στους πολιτικούς που εναλλάσσονταν στην εξουσία. Υπήρχε λόγος σοβαρός, στη μικροκλίμακα του καθενός: Ένα χαριστικό επίδομα, μια ευνοϊκή ρύθμιση, ο διορισμός του συγγενούς, η ελπίδα για μια «κάτω από το τραπέζι» θετική απόφαση. Πάνω απ’ όλα όμως το ότι γενικά ζούσαμε καλά και πιστεύαμε ότι το μέλλον μας θα ήταν ακόμα καλύτερο. 

Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν οι εν λόγω πολιτικοί να πιστέψουν ότι οι πολίτες είμαστε όντως ηλίθιοι. Αυτό δεν το έχουν αποβάλλει ακόμη και σήμερα που μας θεωρούν εξαιρετικό ακροατήριο το οποίο δεν αντιδρά ότι και να μας πουν, ότι και να μας κάνουν. Είμαστε τα καλύτερα πειραματόζωα.....

Φτάσαμε όμως  στην εποχή που πολλοί πολίτες, όλοι εμείς που θέλουμε να δηλώνουμε ανεξάρτητοι και σκεπτόμενοι, δεν έχουμε πια λόγους να παριστάνουμε  τους ηλίθιους. Η οικονομική μας κατάσταση βαίνει επιδεινούμενη, η ελπίδα δεν υπάρχει, τα παιδιά μας κοιτάζουν προς το εξωτερικό ή απλά πηγαίνουν σε καφετέριες και καταριούνται τους πολιτικούς, εμάς  τους μεγαλύτερους, το σύστημα γενικά, τους μετανάστες, τους μασόνους, τα ελοχίμ και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε....Ταυτοχρόνως  οι «αντιεξουσιαστές» της εξουσίας (παλιοί και νέοι σωτήρες μας) μοιάζουν με τα γέρικα σκυλιά: You can’t teach an old dog new tricks.

Τα παλιά κόλπα φαίνονται γελοία στο νέο σκηνικό. Ενδεικτικά:

- Ο Πάνος Παναγιωτόπουλος και ο Νίκος Δένδιας προτάσσουν  τα στήθη τους για να μην περάσουν οι αλλαγές στα ειδικά μισθολόγια. Όμως πλέον ούτε οι καλοκάγαθοι άνδρες των ΜΑΤ δεν τους πιστεύουν….

- Ο Γιάννης Βρούτσης καταργεί  12 συμβούλους του  στο υπουργείο  Εργασίας για οικονομία, αλλά ταυτοχρόνως βλέπει με απάθεια την ανεργία να φθάνει στο 24,4%, συνεχίζει να  τσακίζει συντάξεις και ασφαλιστικά ταμεία, αν και δεν το θέλει. Οι κακοί  τροϊκανοί τον υποχρέωσαν με φριχτά βασανιστήρια….

- Ο υφυπουργός Οικονομίας κ. Σταϊκούρας,  ναι γνωρίζει ότι οι τράπεζες δανείστηκαν  550 εκατομμύρια ευρώ από το κράτος πριν την κρίση (επί Αλογοσκούφη), στην συνέχεια ξέχασαν να τα επιστρέψουν (άνθρωποι είναι και αυτοί ξεχνούν) και τώρα που το θυμήθηκαν δεν μπορούν, αδυνατούν,  διότι θα καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα και θα έρθει ο Αρμαγεδδών.

- Πάνω από όλα Βενιζέλος και Κουβέλης  χαράσσουν «κόκκινες γραμμές». Ήδη τρέμω από συγκίνηση και εθνική ανάταση!!

Το θλιβερό αυτό πολιτικό θέατρο στοιχίζει στην Ελλάδα πανάκριβα: Όλοι έχουμε πειστεί ότι η διαχρονική άρχουσα πολιτική τάξη της  χώρας (μαζί με τις νέες μετεγγραφές) κοιτάζουν  να σώσουν το τομάρι τους μετακυλίοντας τις ευθύνες τους στο εξωτερικό.  Για όλα φταινε οι κακοί τροϊκανοί, οι κακοί δανειστές  και εμείς απλά δεν έχουμε άλλον δρόμο... Έλεος.

Ας ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα:

- Οι δανειστές και οι εταίροι μας στην ΕΕ ενδιαφέρονται για τα δικά τους συμφέροντα.  Δεν είμαστε δικοί τους ψηφοφόροι και γι’ αυτό αδιαφορούν για το ενδεχόμενο μιας κοινωνικής κρίσης.  Τους θυμόμαστε άλλωστε να μας εύχονται «καλό κουράγιο». Θα μας βοηθούν όταν τα συμφέροντα μας ταυτίζονται, ή έστω όταν δεν θίγονται τα δικά τους. Ποτέ άλλοτε!

- Στην πυραμίδα των προτεραιοτήτων τους δεν βρίσκεται ο παράγοντας «άνθρωπος», αλλά ο παράγοντας «ανταγωνιστικότητα». Ίσως και να έχουν δίκιο στο ότι για να ζούμε καλά πρέπει να παράγουμε προϊόντα τα οποία να είναι ανταγωνιστικά.  Φτάνει η συμμετοχή μας στην παραγωγική διαδικασία να μας χωρά όλους και να μας αφήνει και περιθώριο για ζωή και όχι απλά για επιβίωση….

- Δεν χρειάζεται να μας πει κανένας εταίρος ή εμπειρογνώμονας, ότι πρέπει τα έσοδα μας να μην είναι λιγότερα από τα έξοδα. Αυτό το γνωρίζουν και οι πρωτοετείς του Οικονομικού Πανεπιστημίου. Αυτό πρέπει να το κάνουμε από μόνοι μας χωρίς καμία άλλη προτροπή.

- Δεν χρειάζεται να μας πει κανένας ότι ο δημόσιος τομέας δεν μπορεί να είναι κομματικό - ρουσφετολογικό τσιφλίκι, αλλά ένα εργαλείο για την εύρυθμη λειτουργία του κράτους και πάντα στην υπηρεσία του πολίτη. Αυτόν πρέπει να τον αλλάξουμε χωρίς καμία ξένη υπόδειξη.

- Όλοι (ή σχεδόν όλοι) πιστεύουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση,  το ευρώ, οι διεθνείς συνθήκες, οι κανόνες διεθνούς δικαίου, όλα αυτά υπάρχουν για να ζούμε σε μια δομημένη κοινωνία η οποία θα μας εξασφαλίσει όλο και καλύτερη ποιότητα ζωής. Κανείς δεν πιστεύει ότι όλα αυτά υπάρχουν για να υπηρετούνται αριθμητικοί δείκτες και λογιστικά στοιχεία. Στο τέλος - τέλος αν υπάρχουν για άλλους λόγους, ας τα αλλάξουμε ή ας τα βελτιώσουμε.

- Αν είναι να βρισκόμαστε σε μια χώρα η οποία δεν έχει εθνική κυριαρχία (ούτε κατ επίφαση πλέον), δεν έχει διεθνές κύρος (υφιστάμεθα μια συνεχή διεθνή διαπόμπευση), δεν έχει τη δυνατότητα να εξασφαλίσει ένα ελάχιστο επίπεδο ζωής στους πολίτες αυτής της χώρας, δεν μπορεί να διασφαλίσει στα παιδιά μας κάτι άλλο πέρα από ένα από καρδιάς κατευόδιο στην αναζήτηση της τύχης τους στο εξωτερικό, τότε κάτι πρέπει να αλλάξουμε, αν όχι να τα αλλάξουμε όλα.

- Οι Έλληνες δεν είμαστε υπέρ του μηδενισμού, δεν είμαστε υπέρ της αντίληψης για την συνολική ευθύνη, αλλά πλέον όλοι (ή μάλλον πολλοί, πάρα πολλοί) είμαστε αντιμέτωποι με τον μηδενισμό του τραπεζικού μας λογαριασμού (τουλάχιστον...) και ταυτόχρονα με ορισμένους «κυρίους» να μας κουνούν το δάκτυλο και να μας λένε ότι εμείς φταιμε επειδή τους ψηφίσαμε  «αν και γνωρίζαμε ότι μας έλεγαν ψέματα». Κάτι που μοιάζει με το ανέκδοτο: «κερατούκλη, είσαι και μαρτυριάρης».

Επιπλέον, οι μεγαλύτεροι,  άλλη Ευρώπη ονειρευτήκαμε και άλλη μας βγαίνει.

- Τελικά μάλλον μας ψεκάζουν.....