Ένα τροχαίο ατύχημα.......που δεν έγινε ποτέ!

Γράφει ο ΤΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Κοντά 7 χρόνια κράτησε η υπόθεση των Θάνου - Κεντέρη! Μέχρι προχθές, όπου ο πρόεδρος του 6ου Τριμελούς Πλημμελειοδικείου μίλησε για ένα  τροχαίο ατύχημα  που δεν έγινε ποτέ....... και  ανακοίνωσε τις ποινές που επέβαλε σε όλους τους εμπλεκόμενους!

Φυλάκιση 31 μηνών  στον Κώστα Κεντέρη και στην Κατερίνα Θάνου και ποινή φυλάκισης  33 μηνών στον προπονητή τους, Χρήστο Τζέκο.

Επιπλέον οι δικαστές καταδίκασαν τους δύο φερόμενους ως αυτόπτες μάρτυρες του ατυχήματος σε φυλάκιση 7 και 15 μηνών αντίστοιχα και τέλος  επέβαλαν ποινή φυλάκισης  6 - 8 μηνών στους επτά γιατρούς του νοσοκομείου ΚΑΤ, που αποφάσισαν τη  «νοσηλεία» των δύο αθλητών.

Δεν χρειαζόταν η απόφαση του δικαστηρίου! Όλοι μας  - ή οι περισσότεροι από μας - ξέραμε τι είχε συμβεί.......Όπως καταλάβαμε τι κρύβεται πίσω απ’ όλους αυτούς τους διάττοντες αστέρες που κάνοντας εμφάνιση από το πουθενά πήραν τα χρυσά - σκουριασμένα πια - μετάλλια (Κεντέρης, Θάνου, Χαλκιά, Τσουμελέκα κτλ)!

Ομοίως καταλάβαμε  την αλήθεια για την  αθλητική βόμβα, όταν  παραμονές των Ολυμπιακών αγώνων  του Πεκίνου 2008, όλη σχεδόν η Ελληνική ολυμπιακή ομάδα της άρσης βαρών βρέθηκε θετική σε αιφνιδιαστικό έλεγχο ντόπινγκ και φυσικά αποκλείστηκε!

Ο Αθλητισμός αποτελεί στοιχείο κοινωνικής δραστηριότητας, συνεργασίας, σωματικής και πνευματικής άσκησης, φυσιολατρίας, περιβαλλοντικής αγωγής, υγείας, αναψυχής, ψυχαγωγίας, ειρηνιστικής συμπεριφοράς κλπ……

Αντίθετα ο πρωταθλητισμός και ο  επαγγελματικός παραγοντισμός  ανατρέπουν την αθλητική αξιοκρατία και τη φυσική ιδιοσυγκρασία και χρησιμοποιούν  τον Αθλητισμό για  οικονομικά οφέλη μετατρέποντας τις αθλητικές διοργανώσεις σε κερδοσκοπικά events!

Οι αθλητές που κάνουν πρωταθλητισμό  αλλοιώνουν τα φυσικά τους χαρακτηριστικά χρησιμοποιώντας   αναβολικά  όχι μόνο για την με κάθε μέσο, νίκη ή ρεκόρ, αλλά για την προσωπική τους προβολή  με τις όποιες οικονομικές και κοινωνικές απολαβές, τη διαφήμιση των χορηγών τους  και εν τέλει γίνονται αστέρες  της αθλητικής  show biz, πολύ μακριά από τα  πρότυπα  που απαιτεί το  ολυμπιακό ιδεώδες και  η άμιλλα.

Από την εποχή της χιτλερικής Γερμανίας, στη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, αλλά και μετά, μέχρι σήμερα, ο  ανταγωνισμός  στον αθλητισμό για τις επιδόσεις και  τις νίκες  διαμόρφωναν  ανεπίτρεπτες διακρατικές και πολιτικές  αντιπαραθέσεις, ενισχύοντας τον εθνικισμό, τον ρατσισμό και τα φαινόμενα  αθλητικής βίας.

Σήμερα, ο αγώνας  ταχύτητας γίνεται μεταξύ  εργαστηρίων και ερευνητών, για το ποίος  θα βγάλει τη νέα φόρμουλα, το νέο αναβολικό υπέρ-όπλο, ώστε να χρίσει αρκετούς χρυσούς υπέρ- πρωταθλητές προτού το αντιληφθούν οι υπεύθυνοι....όχι φυσικά χωρίς ανταλλάγματα!

Ο αθλητισμός «πουλάει» σαν θέαμα, σαν είδηση και τηλεοπτικό   προϊόν  και αυτά  εν τέλει ενδιαφέρουν  περισσότερο  παρά το ίδιο το αγωνιστικό ενδιαφέρον των διοργανώσεων, μετατρέποντας τους συμμετέχοντες αθλητές (εν αγνοία τους;) σε μονομάχους - υπερασπιστές  των  οικονομικών συμφερόντων που εκπροσωπούν!

Να γυρίσουμε πίσω, λοιπόν, στον αθλητισμό απαλλαγμένο από επαγγελματισμό, πρωταθλητισμό και αναβολικά, χωρίς ρεκόρ, πριμ και συμβόλαια με  χορηγούς, πολυεθνικές και διαφημιστικές εταιρίες.

Να γυρίσουμε πίσω, στο αθλητικό  ερασιτεχνικό κίνημα   που χωρίς οικονομικά συμφέροντα  χαρίζει την ισορροπία ανάμεσα στο σώμα και το πνεύμα  και στις αθλητικές διοργανώσεις που προβάλλουν  την άσκηση, επιδιώκουν την  υγεία  και επιβραβεύουν την ίδια τη συμμετοχή και την ευγενή άμιλλα.

Να γυρίσουμε πίσω, για την επιστροφή της «άμιλλας» στη θέση του ανταγωνισμού  και επικράτηση της συμμετοχής των αθλούμενων έναντι του εμπορικού κέρδους ως κεντρικού στοιχείου των αθλητικών διοργανώσεων!