S.O.S. Πολίτες!

Αναζητούνται επειγόντως πολίτες εξοπλισμένοι με "ρεαλιστική" αισιοδοξία προκειμένου να λειτουργήσουν ως αντίδοτο στο κλίμα εθνικής κατάθλιψης που τείνει να καλύψει τη χώρα.

Είναι τώρα η ώρα που ο συνειδητοποιημένος πολίτης, ο καθένας ξεχωριστά, νοιώθει "υποχρεωμένος" να σηκώσει μέρος του βάρους της προσπάθειας που απαιτούν πράγματι οι δύσκολοι καιροί μας.

Συν τω χρόνο  αποκαλύπτεται όλο και σαφέστερα πως η προσπάθειά μας θα έχει διάρκεια και θα είναι εντατική.

Η επιστροφή στα αίτια που προκάλεσαν την κρίση -γηγενή ή διεθνή- μία μόνο ωφέλεια προσφέρουν, εκείνη που συμβάλλει στην επιλογή ορθών και αποτελεσματικών λύσεων.

Ενώπιον των δυσκολιών δεν κλαίμε τη μοίρα μας και αδρανούμε, ούτε, πολύ περισσότερο, καταλαμβανόμαστε από φοβική υστερία και μάλιστα κάνουμε τα πάντα να τη μεταδώσουμε στο περιβάλλον μας.

Τόσο οι κατάρες όσο και οι ευχές, ως γνωστόν - διαχρονικά αποδεδειγμένο- δεν αποδίδουν. Ο θυμός προδίδει πνευματική σύγχυση ή δ΄ άλλως την προκαλεί.

Η διεθνής όσο και η εγχώρια οικονομική κρίση είναι φυσικό επόμενο να οδηγεί σε μείωση έως και καταστολή τις οικονομικές δραστηριότητες, αυτές δε με τη σειρά τους επηρεάζουν προφανώς τη ζωή των ανθρώπων. Η χώρα, όλοι εμείς, η οικονομία μας, πρέπει να πληρώσουμε τα χρέη μας και να ανακινήσουμε τη διαδικασία της ανάπτυξης.

Τα μεγέθη είναι δυσθεώρητα, αλλά αυτά είναι. Η συνεχής αναμέτρηση των μεγεθών δεν αποτελεί εποικοδομητική εργασία, πολύ περισσότερο δε εάν αποτελεί αφορμή για ατελέσφορες αντιπαραθέσεις τότε καθίσταται επιζήμια. Από τη στιγμή που θα κηρυχθεί ο πόλεμος, πολεμάς και δε τα βάζεις με τους διπλανούς για το ποιός τον ξεκίνησε και πόσο φταίει γι αυτόν, πολεμάς για να βγεις από τον πόλεμο και ότι χειρότερο αυτός προκαλεί.

Η κρίση δεν είναι μόνο ελληνική, είναι και πανευρωπαϊκή, είναι, τέλος, και παγκόσμια. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Η κρίση φέρνει αναπόφευκτα καταστροφή, αλλά εμπεριέχει ταυτόχρονα το σπόρο ενός νέου μέλλοντος, αποτελεί ταυτόχρονα μιά νέα αφετηρία.

Τις κρίσεις, έχει αποδειχθεί ιστορικά, δεν μπορούμε να τις αποφύγουμε, κατά καιρούς επέρχονται και τις υφιστάμεθα. Τις κρίσεις, αφού προσπαθήσουμε να τις αντιμετωπίσουμε και να αμβλύνουμε τις αρνητικές επιπτώσεις τους, οφείλουμε να τις αξιοποιήσουμε ως ευκαιρίες.

Είναι μπροστά μας η ευκαιρία να ξαναβρούμε, μέρος έστω του εαυτού μας που χάθηκε μέσα σε πρότυπα και εθισμό υπέρ καταναλωτισμού. Είναι ευκαιρία να βάλουμε πάλι κάποιες νέες αξίες να διέπουν τη ζωή μας. Είναι ευκαιρία να αποκτήσουμε ένα νέο ήθος και έθος εργασίας, να συναντήσουμε και να σεβαστούμε τους άλλους, το διπλανό μας και να φύγουμε από το υπερτροφικό πλέον εγώ μας και να αποκτήσουμε μία νοοτροπία συνόλου και συνεργασίας - γιατί όχι και αλληλεγγύης. Είναι ευκαιρία να χτίσουμε ακριβώς μέσα στις δυσκολίες, σε υγιή βάση ένα ποιοτικότερο εκπαιδευτικό σύστημα χάριν της γενιάς του μέλλοντός μας. Είναι η ευκαιρία να εξορθολογιστούν οι συμπεριφορές μας, οι επιλογές μας, οι θεσμοί και η λειτουργία τους, το κράτος και οι υπηρεσίες του, επιτέλους, τα πάντα.

Είναι απολύτως κατανοητό, ωστόσο, πως είναι δύσκολο έως αδύνατο να απαιτηθεί από μεγάλα τμήματα του κοινωνικού συνόλου η συνειδητοποίηση των όσων παραπάνω διατυπώθηκαν και η νηφάλια εκ μέρους τους συμμετοχή εξ αρχής στη μακρόχρονη προσπάθεια. Βρίσκονται αυτά τα τμήματα, αντικειμενικά, σε αδιέξοδο και επί πλέον αδικούνται, δεν υπήρξαν άλλωστε ποτέ προνομιούχα και ευνοημένα, πάντα ήταν στην αναμονή για την ελπίδα και αντί  αυτής τους προσφέρεται μαύρος ορίζοντας και απελπισία.

S.O.S. Ζητούνται επειγόντως πολίτες που είναι σε καλύτερη θέση και είναι "εξοπλισμένοι" με ρεαλιστική αισιοδοξία, να πρωταγωνιστήσουν και να προηγηθούν στον ανηφορικό δρόμο της σωτηρίας και της ανάπτυξης.

Η προσπάθεια μάς θέλει κοντά, οι καιροί το απαιτούν, έτσι γίνεται να τα καταφέρουμε. Άλλωστε, πού ξέρετε, αυτό το κοντά-κοντά, το μαζί, αλληλέγγυοι και με συντονισμένες αποτελεσματικές προσπάθειες, μπορεί να μας μείνει θετικό "κουσούρι" και να μάθουμε οι Έλληνες από διαρκώς αντίπαλοι να μεταλλαχθούμε σε συνεργάτες.

Γιώργος Ζαραφωνίτης  "ο αφελής"
Συντάκτης