Γκαστρωμένη εποχή!

Η παρατεταμένη οικονομική κρίση, που κατέκλυσε το σύνολο των κρατών του πλανήτη, δοκιμάζει τις αντοχές των επί μέρους  "συστημάτων" όσο και του συνολικού, που αφορά στον τρόπο λειτουργίας της παγκόσμιας οικονομίας.

Ο συγκλονισμός από το μέγεθος αυτής της κρίσης γέννησε αρχικά πανικό και συγχύσεις. Στη δεύτερη φάση γέννησε τρόπους - πολλές φορές αντικρουόμενους- αντιμετώπισής της και τώρα φαίνεται να μπαίνουμε στη φάση ουσιαστικών αποφάσεων για τη δραστική αντιμετώπισή της, ενώ παράλληλα επιδιώκεται η δημιουργία νέων δεδομένων που θα επιτρέπουν το σχηματισμό ενός διαφορετικού πεδίου λειτουργίας της οικονομίας.

Φαίνεται πλέον καθαρά πως ο εκτροχιασμός της παγκόσμιας οικονομίας προέκυψε κυρίως εξ αιτίας της επιδίωξης του μέγιστου και άκρατου κέρδους στο μικρότερο δυνατό χρόνο, εντός ενός μηχανισμού χωρίς ασφαλιστικές δικλείδες. Επιπλέον, σχεδόν εξαφάνισε τα  αντανακλαστικά αυτοσυντήρησής του συστήματος, αλλά και επέτρεψε στα πρόσωπα που ως υπάλληλοι το υπηρετούσαν να κερδοσκοπήσουν στη λογική του ίδιου οφέλους, εξανεμίζοντας κάθε αντίσταση στη πορεία προς την καταστροφή.

Η κρίση έδωσε μαθήματα και εξακολουθεί να δίδει, το μέγεθός της δε, όσο και η παρατεταμένη παρουσία της, δεν επιτρέπει εφησυχασμούς και αναβολές, αντιθέτως επιβάλλει εγρήγορση και πρωτοβουλίες ώριμων δράσεων γενικού χαρακτήρα.

Οι κλυδωνισμοί του ευρώ αλλά και οι αμφισβητήσεις ως προς το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης που προκάλεσε η κρίση αυτή όσο παράλληλα και η επεκτεινόμενη κυρίως στο μαλακό υπογάστριο της Ευρώπης και συντηρούμενη ανασφάλεια (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία...) επέβαλε την αποφασιστική συμπεριφορά των ισχυρών και τη λήψη μέτρων που αποσκοπούν στο να διακόψουν γρήγορα τη χρονιότητα της κρίσης.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση συνειδητοποίησε τα πράγματα, της πήρε χρόνο, αλλά αναμφισβήτητα θέλει να επιβιώσει και να υπάρξει ως ένας σημαντικός παράγοντας  μέσα στο νέο κόσμο που διαμορφώνεται.

Οι ισχυρότεροι μεταξύ των κρατών-μελών (Γερμανία και Γαλλία) κατάλαβαν πως υποχρεούνται να ανακρούσουν πρύμνη και να σώσουν προκειμένου να σωθούν! Εν ολίγοις, οι μηχανισμοί ανάσχεσης της κρίσης, οι μηχανισμοί ανάταξης της οικονομίας της Ευρώπης και η σωτηρία του όλου οικοδομήματος που λέγεται Ευρωπαϊκή  Ένωση, οσονούπω πυροδοτούνται.

Δίδαγμα 1: Δεν επαναπαυόμαστε για να είμαστε και  να μείνουμε ελεύθεροι.

Δίδαγμα 2: Δεν είμαστε αισιόδοξοι ή απαισιόδοξοι αλλά μόνον αποφασιστικοί.

Δίδαγμα 3: Το μέλλον απαιτεί τη δημιουργία μεγάλων συσπειρώσεων. Γίνε λοιπόν Ευρωπαϊστής για να μπορέσεις να μείνεις Έλληνας!

Γιώργος Ζαραφωνίτης
Συντάκτης