Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΡΑΦΩΝΙΤΗΣ
Η φουρτούνα καλά κρατεί. Το σκάφος κλυδωνίζεται επικινδύνως. Ύφαλοι και ξέρες παραμονεύουν κάθε στιγμή. Η συντριβή μοιάζει εξαιρετικά πιθανή. Ο καπετάνιος ενώ η ομίχλη εμποδίζει την ορατότητα, προσπαθεί να διακρίνει και να κρατήσει ρότα σταθερή και σωτήρια. Έχει εκπέμψει σήματα ΣΟΣ σε κάθε κατεύθυνση, σε φίλους προπαντός.
Είναι μικρό το καράβι του. Κοντά του κινδυνεύουν και άλλα πλοία του στόλου των ίδιων συμφερόντων (ΕΕ) , και είναι μεγαλύτερα αυτά. Έχουν λάβει τα ΣΟΣ του καπετάνιου αλλά νοιάζονται πρωτίστως για τη σωτηρία του δικού τους καραβιού. Δεν θέλουν να διακινδυνεύσουν και για αυτό αργούν να συνδράμουν.
Η κακοκαιρία ωστόσο δυναμώνει και απλώνεται στο χώρο, έτσι που δεν μένει κανείς εκτός πιθανότητας καταστροφής. Κανείς από μηχανής Θεός δεν εμφανίζεται να καταλαγιάσει το κακό, ίσως λόγω του ότι είναι ίσως γνήσια θεομηνία.
Και τότε επιτέλους φαίνεται να ωριμάζει και να συνειδητοποιεί ο κάθε καπετάνιος και το κάθε πλήρωμα πως η λύση θα προέλθει μόνο αν ο ένας σώσει τον άλλο και μόνο έτσι.
Ο καπετάνιος πλοηγεί και πασχίζει σε ένα αχαρτογράφητο πέλαγος. Ο πανικός γεννά άγρια κριτική σε βάρος του. Αξιωματικοί, πλήρωμα και επιβάτες παράγουν λύσεις εξόδου από την κρίση. Τις διατυπώνουν με βεβαιότητα που δεν επιδέχεται αντιρρήσεις. Καταλήγουν εύκολα στο συμπέρασμα πως δεν φταιει ο καιρός αλλά ο καπετάνιος. Διεκδικούν να του πάρουν τη θέση. Άλλοι από προσωπική φιλοδοξία και άλλοι για να καταλάβουν το καράβι και να το μετατρέψουν από επιβατηγό σε γκαζάδικο. Ίσως να υπάρχουν και αυτοί που δεν διαθέτουν την επίγνωση των πραγμάτων.
Ο καπετάνιος τέτοιες ώρες μόνο βοήθεια χρειάζεται από όλους. Αχρείαστη του είναι όσο και επιβλαβής η ανταρσία. Έχει να πείσει έναν ολόκληρο Λαό που ξαφνιασμένος ξύπνησε από ύπνο γλυκό ανυποψίαστος. Υπνοβατούσε αιωρούμενος και βίωνε καταναλωτισμό. Ονειρεύονταν και διεκδικούσε απτόητος 1400 ευρώ εισαγωγικό μισθό (ΚΚΕ) διότι τόσα χρειάζεται κανείς για να ζήσει, έτσι απλά.
Εθίζετο στο βόλεμα και απολιτικοποιούμενος ταυτόχρονα αδιαφορούσε προκλητικά, ενοχλούμενος συνάμα, στο άκούσμα από όσους λίγους προειδοποιούσαν ή προσπαθούσαν από τη θέση τους να πράξουν τα δέοντα (Ασφαλιστικό....νόμος Γιαννίτση).
Τώρα με μέτρα σκληρά, αποφασιστικά όπως η περίσταση επιτάσσει η ηγεσία προχωρεί. Δεν αδικεί ούτε προτίθεται να αδικήσει και είναι τούτο προφανές. Ωστόσο είναι πασιφανές πως αδικούνται οι πολλοί και οι σχετικά αδύναμοι από τους λίγους και ισχυρούς που φοροδιαφεύγουν, και τώρα, όπως πάντα, αλλά και εξαιτίας ενός σχεδόν αναποτελεσματικού και διαφθαρμένου επίσης, σε μεγάλο βαθμό φοροεισπρακτικού μηχανισμού.
Μια χρόνια πάθηση-κατάσταση της ελληνικής πραγματικότητας που μετέτρεψε τους πάντες σχεδόν σε φοροφυγάδες ή εν δυνάμει φοροδιαφεύγοντες με το προφανές μάλιστα επιχείρημα το της αδικίας επί όσων αδυνατούσαν εκ της θέσεώς τους να μιμηθούν τους μεγαλοσχήμονες που ασχημονούσαν διαχρονικά.
Ως σύνολο πληρώνουμε τώρα τα λάθη του παρελθόντος. Δεν έχει τόση σημασία αυτή τη στιγμή ποίος βαρύνεται την κύρια ευθύνη, το σημαντικό τώρα είναι να προλάβουμε να σωθούμε!
Η αυστηρότητά της κριτικής μας δεν πρέπει να επιδειχθεί στις προσπάθειες σωτηρίας, ούτε ακόμη στη σκληρότητα των μέτρων όσο στο να αποτελέσουν όλα αυτά αφορμή και αιτία για την αυστηροποίηση της συμπεριφοράς μας ως υπεύθυνων πολιτών από τούδε και στο εξής απέναντι στις μετριότητες που αναδεικνύουμε με την ψήφο μας χάριν του μέλλοντος της Χώρας και αυτού των παιδιών μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου