Η Ελληνική Τραγωδία!

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΡΑΦΩΝΙΤΗΣ

Το μίγμα είναι εκρηκτικό. Περιέχει το μνημόνιο με τις όποιες εγγενείς αδυναμίες του όσο και τις αστοχίες στην προσπάθεια υλοποίησης του, περιέχει την παραδοσιακή αντιπαλότητα των κομμάτων της αντιπολίτευσης - τα οποία νοιώθουν πάντοτε υποχρεωμένα - να ανταγωνίζονται μέχρις εσχάτων την εκάστοτε κυβερνητική πλειοψηφία και βέβαια την σημερινή περισσότερο, λόγω των ευκόλως αξιοποιούμενων κομματικά, δύσκολων συνθηκών, που η κυβέρνηση αυτή αντιμετωπίζει και διαχειρίζεται.

Το μίγμα τέλος περιέχει την εν βρασμώ ευρισκόμενη κοινωνία της οποίας δοκιμάζονται ακραίως οι αντοχές και η οποία νοιώθει να  σπρώχνεται σε ένα εξαιρετικά θολό και προφανώς αβέβαιο μέλλον. Αναμενόμενη ως εκ τούτων η έκρηξη και ότι αυτή συνεπάγεται και προκαλεί. Αναρωτιέται πλέον κανείς αν βρισκόμαστε στα πρόθυρα του χάους ή ήδη εντός αυτού;

Η προεργασία έχει ολοκληρωθεί. Τα κόμματα έχουν διαπράξει όσα περισσότερα μπορούσαν λάθη στο παρελθόν και συνεχίζουν απτόητα, κατορθώνοντας έτσι να απολέσουν το απαραίτητο για τη λειτουργία τους κύρος απέναντι στο Λαό όσο και την αξιοπιστία τους σε επίπεδο προσώπων που τα στελεχώνουν αλλά και των ιδεών που υπερασπίζονται.

Πλην των ολίγων, έως ελαχίστων, αδαμάντινων χαρακτήρων αλλά και χαρισματικών από την άποψη των πολιτικών προσόντων στελεχών τους, τα πολλά στελέχη τους, ταλαιπωρούν τη πολιτική και εμποδίζουν τη πρόοδο του τόπου, πλην εκείνης της προόδου που τους αφορά, που εξυπηρετεί τα  προσωπικά τους συμφέροντα και τις μωροφιλοδοξίες τους και μόνο αυτές.

Τα μεσολαβούντα δε μέσα (Μ.Μ.Ε.) ανάμεσα στα πολιτικά κόμματα και τον Λαό έκαναν τα πάντα προκειμένου να εκχυδαΐσουν ιδεολογίες, πολιτικά πρόσωπα, κόμματα και πολιτικές στη συνείδηση της κοινής γνώμης όσο και να εκβιάζουν και εν μέρει, ενίοτε, να το επιτυγχάνουν να υφάνουν διαπλοκή οικονομικών συμφερόντων με το πολιτικό σύστημα απαξιώνοντάς το έτσι, καίρια.

Η ελληνική αντιπολιτευτική στάση, υπερβαίνοντας πάντοτε το μέτρο, υπονομεύει συχνά τη Δημοκρατία επενδύοντας ανέκαθεν στα ατομικά συμφέροντα και τις προσωπικές επιδιώξεις όσο και στο πόνο που σε περιόδους ιδιαίτερα οικονομικών κρίσεων και της  απελπισίας των μαζών που προκαλείται από αυτές, ελπίζουν πως η αποσταθεροποίηση που καλλιεργούν θα ικανοποιήσει τα απωθημένα τους και διευκολύνει την επικράτησή τους.

    

Κραυγές εναντίον του μνημονίου αρχικώς, ως απαραδέκτου, συνδυαζόμενες με την αδυναμία εφαρμογής του στην πράξη λόγω της διαρκούς άρνησης της κρατικής μηχανής να ανταποκριθεί στο ρόλο της και μιας αντίληψης της κοινωνίας που απωθεί την πραγματικότητα στο υποσυνείδητο και ακυρώνει ότι σε σωστή κατεύθυνση ενίοτε αποτολμάτε.

Τώρα πλέον εντός εμφυλιακού κλίματος, όπου λίγοι απέμειναν οι ψύχραιμοι, αναμένονται τα χειρότερα και τις δύσκολες ώρες πιθανότατα θα διαδεχθούν οι τραγικές για το τόπο και το λαό.   

Η απώλεια της βεβαιότητας, των προηγούμενων χρόνων, αντικαταστάθηκε από την αβεβαιότητα και για πολλούς έφθασε στην απελπισία. Θυμός θολώνει τη σκέψη, το μίσος κυριεύει και οδηγεί σε εξωπραγματικά συμπεράσματα και συμπεριφορές.

Θλιβερές οι εικόνες και απαράδεκτα συνάμα τα έκτροπα κατά τον εορτασμό της 28^ης Οκτωβρίου σε πολλές πόλεις της Χώρας. Τους λίγους και αδίστακτους οργανωμένους που πρόσφεραν το έναυσμα με κραυγές και ύβρεις εναντίον της πολιτικής ηγεσίας ακολούθησε το τραγικό των χειροκροτημάτων και της αποδοχής εκ μέρους πολλών  των ασχημιών αυτών και το όλον ολοκληρώθηκε με τις δηλώσεις κομμάτων και πολιτικών προσώπων που έδωσαν περισσότερο βάρος στην δικαιολόγηση των αιτίων του θυμού και λιγότερο στη καταδίκη των άθλιων συμπεριφορών.

Έφθασαν τέλος μέχρι του να κατακρίνουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που αδικαιολογήτως κατ’ αυτούς πήρε προσωπικά τις αθλιότητες εις βάρος του προτείνοντάς του δε να υπερβεί τα όρια του ρόλου του παρεμβαίνοντας στις πολιτικές εξελίξεις για να εξυπηρετηθούν οι δικές τους βλέψεις και σκοποί.

Θυμώνουν συνειδητά τον κόσμο που στην απόγνωσή του ενδέχεται να καταστεί αυτοκαταστροφικός. Καμώνονται πως αγνοούν το αυτονόητο ισχυριζόμενοι πως τάχατες η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα, ενίοτε ωστόσο έχει, και πως οι εκλογές επιτρέποντας την λαϊκή έκφραση να εκτονώνει και επιλύει τα πράγματα και τα αδιέξοδα.

Ταυτοχρόνως αυτοδιαψεύδονται όταν επιχειρηματολογώντας εναντίον της χρησιμότητας των, δημοψηφισμάτων που επιδιώκει να προωθήσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ λέγουν και προβλέπουν πως το οποιοδήποτε ερώτημα θα πάρει οπωσδήποτε αρνητική απάντηση λόγω του κλίματος που επικρατεί.

Συμπεραίνεται πως ανάλογα επιδιώκουν και επιθυμούν από τις εκλογές που επιζητούν διότι η καλλιεργηθείσα άρνηση του εκλογικού Σώματος απέναντι στην κυβέρνηση είναι ο μόνος τρόπος να «επιλεγούν» και να καταφέρουν να εξουσιάσουν.

Ο θεός να βάλει το χέρι του!!