Αχαρτογράφητο πέλαγος....πορεία στο πουθενά!

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΤΑΦΩΝΙΤΗΣ

Η καταγεγραμμένη εμπειρία αποδεικνύεται ανεπαρκής για να χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά προκειμένου να αντιμετωπισθεί η πρωτοφανής κρίση που καλύπτει το σύνολο του πλανήτη.

Οι ηγέτες δεν διαθέτουν πολλά δοκιμασμένα εργαλεία από το χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ο κόσμος είναι σήμερα ριζικά διαφορετικός απ’ άκρη σ’ άκρη του. Το περιβάλλον διαθέτει τη σταθερότητα της κινούμενης άμμου.

Η εφαρμογή στη πράξη της οποιασδήποτε απόφασης, στη κατεύθυνση της προσπάθειας σωτηρίας και ανάκαμψης, πριν αλέκτωρ λαλήσει, συχνά ματαιώνεται, λόγω του ασταθούς εδάφους επί του οποίου εδράζεται.

Ένας ολόκληρος κόσμος βλέπει πλέον  θολά μπροστά του, μέσα από πυκνή ομίχλη το μέλλον του. Τα σχέδια ανατρέπονται, μικρά ή μεγαλεπήβολα υπήρξαν αυτά. Μικρών ή Μεγάλων Δυνάμεων ήταν αυτές οι επιδιώξεις ή εμπνευσμένοι όσοι τις σχεδίασαν.

 

Απελπισμένοι δεν είναι στις μέρες μας μόνο οι Λαοί συμβαίνει να είναι και οι ηγέτες τους  Τα μεγέθη και οι εξελίξεις, τους ξεπέρασαν και τους δείχνουν μικρούς . Έτσι συμβαίνει άλλωστε με τα φυσικά φαινόμενα όταν συχνά μας θυμίζουν πόσο μικρός αποδεικνύεται ο άνθρωπος μπροστά τους Τότε είναι που ο καθένας επικαλείται τον θεό του και ζητά την μεσολάβησή του.

Φαίνεται  πως  μάλλον θα πρέπει να βλέπουμε στο εξής το παρελθόν μας, με αυστηρότητα και με επιείκεια συνάμα. Αλλά και τους εκάστοτε ηγέτες με την ανάλογη ματιά. .Αφορισμοί και παραμύθια του απελπισμένου νου δεν έχουν θέση.

Τις δύσκολες ώρες όταν επιχειρείται η σωτηρία του τόπου και του Λαού και οι καπεταναίοι  χρειάζονται τη δική μας βοήθεια! Να τους την προσφέρουμε  επιτέλους! Να ξεκαθαρίσουμε, όλα όσα η πνευματική σύγχυση και ο φανατισμός γεννούν, και να πιστέψουμε απαξάπαντες πως π.χ. δεν υπάρχουν ηγέτες με αμφισβητούμενο τον πατριωτισμό τους. Φτάνει πια η τόση βλακεία και η μισαλλοδοξία.

Φτάνει πια επιτέλους η τόση βεβαιότητα για τις όποιες σωτήριες λύσεις που διατυπώνονται ασυστόλως πανταχόθεν όσων απ’ έξω από τον χορό συχνά εξυπνακίζουν.

Στο αχαρτογράφητο πέλαγος που πορευόμαστε εμείς και οι άλλοι παντού στην γη, μόνο η ψυχραιμία και η νηφαλιότητα όσο και το πνεύμα συνεργασίας ενδέχεται να μας σώσουν.

   

Τώρα στις σχεδόν ανυπέρβλητες δυσκολίες διαχείρισης της οικονομικής κρίσης ήρθαν να προστεθούν και οι μεγαλύτερες δυσκολίες της διαχείρισης της απελπισίας των μαζών. Αυτές ανάγονται στην ψυχολογία όπου οι δυνατότητές μας να παρέμβουμε λιγοστεύουν δραματικά και το ανεξέλεκτον του πράγματος φαντάζει το πιθανότερο.

Όταν η απελπισία κατακυριεύει τη σκέψη των ατόμων και απλώνεται στον πληθυσμό, επηρεάζοντας το μεγαλύτερο ποσοστό του, τότε ως φυσικό επακόλουθο έρχεται η κατάρρευση και της ηγεσίας του με τελικό αποτέλεσμα, το χάος.

Σώζονται μόνο όσοι μέσα στο σκοτάδι διακρίνουν το φως , το αξιοποιούν μετατρέποντάς το σε ελπίδα, απωθούν έτσι την απελπισία που αδρανοποιεί και στη θέση της τοποθετούν τη βάσιμη ελπίδα που μπορεί να λειτουργήσει ως κινητήρια δύναμη υπέρβασης των εμποδίων.

Όσοι από εμάς μεταφέρουν τις προβλέψεις τους για την καταστροφή προσθέτουν στις πιθανότητες αυτή να προκύψει.

Όσοι αντιθέτως σοβαρά διερευνούν τους τρόπους εξεύρεσης διεξόδου, ουσιαστικά συμβάλλουν στη λύση και κτίζουν τις προϋποθέσεις της θετικής έκβασης.  Η ελπίδα γεννά το μέλλον!