Guardian: Η Γερμανία οφείλει πολεμικές αποζημιώσεις στην Ελλάδα.

Παρουσιάζει ο ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ

Η Γερμανία οφείλει στην Ελλάδα ένα χρέος. H Γερμανία, αποφεύγοντας το θέμα για τις πολεμικές επανορθώσεις, κάνει την στάση της στη σημερινή ελληνική κρίση χρέους κάπως υποκριτική.

Οι Γερμανοί δεν διασκεδάζουν αυτές τις μέρες. Κοιτάξτε παντού από τις εφημερίδες, μέχρι την μπλογκόσφαιρα και φαίνεται ότι η δημόσια διάθεση έχει φτάσει σε σημείο βρασμού.  


Χωρίς να θέλουν, θα επωμιστούν άλλη μια εθνική αύξηση χρέους και την χρηματοδότηση άλλης μια διάσωσης και οι Γερμανοί έχουν αρχίσει να αμφισβητούν τα πάντα, από την σοφία της στήριξης στην Ελλάδα, το κοινό νόμισμα του ευρώ, ή ακόμη και την ουσία του εγχειρήματος, της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης συνολικά.

Αυτό μπορεί να είναι παράξενο για μια χώρα που ωθείται όλο και πιο κοντά στην πλήρη απασχόληση και η οποία είναι έτοιμη να ανακτήσει τη θέση της ως ο μεγαλύτερος εξαγωγέας βιομηχανικών προϊόντων στον κόσμο, από τους Κινέζους.

Αλλά οι Γερμανοί λένε ότι έχουν βαρεθεί: όχι περισσότερη ανάληψη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, δεν πληρώνουν περισσότερο για αυτό και για εκείνο και σίγουρα όχι για μεγαλύτερη διάσωση των Ελλήνων.

Αυτό που είναι πραγματικά περίεργο, όμως, είναι η περιορισμένη διάρκεια της συλλογικής μνήμης της Γερμανίας.

Για ένα μεγάλο μέρος του 20ου αιώνα, η κατάσταση ήταν ριζικά διαφορετική: μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και πάλι μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η Γερμανία ήταν ο μεγαλύτερος οφειλέτης του κόσμου και στις δύο περιπτώσεις όφειλε την οικονομική της ανάκαμψη, σε μεγάλης κλίμακας μείωση του χρέους.

Η κρίση χρέους της Γερμανίας του μεσοπολέμου, ξεκίνησε σχεδόν πριν από 80 χρόνια, τις τελευταίες ημέρες του Ιουνίου του 1931. Την είχε ενεργοποιήσει ο επιθετικός δανεισμός της Γερμανίας στα τέλη του 1920, ώστε να πληρώσει αποζημιώσεις, μέσω πιστώσεων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια πιστωτική φούσκα και όταν έσκασε το 1931, γκρέμισε τις αποζημιώσεις, τον κανόνα χρυσού και μεταξύ άλλων, την δημοκρατία της Βαϊμάρης.

Έχοντας προσαρμοσμένο τον τεράστιο λογαριασμό που προέκυψε, μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο οι Αμερικανοί επέβαλαν την Συμφωνία του Χρέους του Λονδίνου του 1953 στους συμμάχους τους, σε μια άσκηση άφεσης του χρέους για την Γερμανία και μάλιστα με τους πιο γενναιόδωρους όρους.

Το οικονομικό θαύμα της Δυτικής Γερμανίας, η σταθερότητα του γερμανικού μάρκου και η ευνοϊκή κατάσταση των δημόσιων οικονομικών της, όλα αυτά οφείλονται σε αυτό το τεράστιο κούρεμα. Αλλά αυτό έβαλε τους πιστωτές της Γερμανίας σε μειονεκτική θέση, αφήνοντας τους να αντιμετωπίσουν τις οικονομικές συνέπειες της γερμανικής κατοχής.

Πράγματι, η συμφωνία για το χρέος του Λονδίνου, ανέβαλλε την διευθέτηση του ζητήματος των αποζημιώσεων - συμπεριλαμβανομένης και της αποπληρωμής των χρεών του πολέμου και τις εισφορές που επιβλήθηκαν από την Γερμανία κατά τη διάρκεια του πολέμου - για μια διάσκεψη που θα πραγματοποιηθεί μετά την ενοποίηση.

Από το 1990, οι Γερμανοί έχουν σταθερά αρνηθεί να επανεξετάζουν αυτό το κουτί της Πανδώρας.

Η εν λόγω αποζημίωση, όπως έχει καταβληθεί, ως επί το πλείστον για καταναγκαστική εργασία, διοχετεύθηκε μέσω διάφορων ΜΚΟ, ώστε να αποφεύγεται η δημιουργία νομικών προηγούμενων. Μόνο μία χώρα, το έχει αμφισβητήσει όλο αυτό, ανοιχτά και προσπάθησε να λάβει αποζημίωση στο δικαστήριο: Η Ελλάδα.

Μπορεί να ήταν ή μπορεί να μην ήταν σοφό, να παγώσει η Γερμανία το ζήτημα των αποζημιώσεων και των άλλων εκκρεμοτήτων, μετά το 1990. Εκείνη την εποχή, οι Γερμανοί υποστήριξαν ότι οποιοσδήποτε εύλογος λογαριασμός, θα υπερέβαινε τους πόρους της χώρας και, αντί αυτού, θα ήταν απείρως προτεινόμενη η συνεχιζόμενη οικονομική συνεργασία στην Ευρώπη.

Μπορεί να είχαν ένα δίκιο. Αλλά τώρα είναι η ώρα για τη Γερμανία να εκπληρώσει την υπόσχεσή της, να ενεργήσει με σύνεση και να κρατήσει μακριά τον ταύρο από το υαλοπωλείο καταλήγει το δημοσίευμα