Societe General: Με τις λύσεις που επιβάλλει η Γερμανία….η Ευρωζώνη στο τέλος θα διαλυθεί!

Παρουσιάζει ο ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ

Μετά την νέα κυπριακή καταστροφή, με τη σφραγίδα της γερμανικής «ευρηματικότητας», η πλειοψηφία των σοβαρών οικονομικών αναλυτών, δεν είναι καθόλου αισιόδοξη ότι η ευρωζώνη θα συνεχίσει να υφίσταται στο προσεχές μέλλον.  

Βασική λειτουργία της ευρωζώνης είναι η ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων στην επικράτειά της. Αυτό εδώ και μερικές μέρες δεν συμβαίνει πια. Για τους πολίτες της Κύπρου δεν ισχύουν οι κανόνες της ευρωζώνης, και ας βρίσκονται εντός της.  


Αναφέρεται στην έκθεση της Societe General, ότι  πρέπει να επανεξετάσουμε το ευαίσθητο θέμα των ευρωπαϊκών διασώσεων. Η ολοένα αυξανόμενη επιθετικότητα των δανειστών αποδεικνύει ότι η ευρωζώνη στο τέλος θα διαλυθεί. Και στην περίπτωση αυτή ο χρόνος δεν λειτουργεί προς όφελος της. Το αντίθετο.

Οι περισσότερες οικονομικές αναλύσεις καταλήγουν, ίσως σωστά, ότι είναι δαπανηρή η απόφαση της εξόδου μιας χώρας από την ευρωζώνη, σε σχέση με το να παραμείνει και να παλέψει εντός. Πράγματι, για την Γερμανία, η οποία παρόλο που βάζει το χέρι βαθιά στην τσέπη, η κρίση στην ευρωζώνη συνοδεύτηκε από τα χαμηλότερα ποσοστά ανεργίας από το 1990.

Για τον γερμανό εργαζόμενο δεν υπάρχει κρίση όταν το ποσοστό ανεργίας βρίσκεται στο 5,3%. Όμως η διαφωνία για το αν κάποια χώρα θα πρέπει να αποχωρήσει από το ευρώ, από ένα σημείο και πέρα δεν θα είναι μια οικονομική απόφαση. Η έξοδος από την ευρωζώνη θα είναι βασισμένη στην πολιτική της ύφεσης.

Οι χειρισμοί της τρόικας στην Κύπρο αποδεικνύουν ότι οι τραπεζικές καταθέσεις δεν είναι πια μια ασφαλής επένδυση!

Η τρόικα κατάφερε να αυξήσει δραματικά την ανησυχία για την ασφάλεια των καταθέσεων μέσα στην ευρωζώνη. Δεν έχει σημασία ότι το σχέδιο διάσωσης της Κύπρου δεν αφορά τους μικρούς καταθέτες, όπως είχε σχεδιαστεί αρχικά. Η αυτοπεποίθηση των καταθετών έχει κλονιστεί.

Η δυσκολία ενός ευρωπαίου πολίτη να ανοίξει τραπεζικό λογαριασμό σε μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα είναι υπαρκτή. Είναι προφανές ότι με την τρόικα να περιπολεί τις τραπεζικές καταθέσεις, μια τέτοια απόπειρα δεν θα είχε καμία τύχη. Η μόνη επιλογή που έχει πια ένας καταθέτης είναι είτε να παραχώσει τα χρήματα του κάτω από το στρώμα του, είτε να αγοράσει «ασφαλή» προϊόντα, όπως ο χρυσός ή υπεράκτια αμοιβαία κεφάλαια.

Ο Γκάβιν Ντέιβις, αναλυτής των Financial Times, λέει ότι, παρόλο που η Κύπρος είναι μια μικρή χώρα και θα μπορούσε κάποιος εύκολα να την παραβλέψει, η οικονομία της και ο τραπεζικός τομέας της έχουν ομοιότητες με άλλες, πολύ μεγαλύτερες χώρες.

Η Κύπρος είναι σίγουρα μια ιδιαίτερη περίπτωση, όμως ο υπέρογκος τραπεζικός τομέας, χωρίς επαρκή κεφάλαια ή εξωτερική χρηματοδότηση, είναι μια γνώριμη ιστορία στην ευρωζώνη. Με αυτό το σκεπτικό, η Κύπρος αποτελεί την μικρογραφία ολόκληρης της ευρωπαϊκής κρίσης.

Στην ουσία αυτό που λέει ο αναλυτής είναι ότι όλοι λίγο πολύ έχουν παρόμοιο τραπεζικό σύστημα με την Κύπρο, άρα όλοι λίγο πολύ θα έχουν παρόμοια αντιμετώπιση και ας προετοιμάζονται για αυτό.

Το ερώτημα είναι γιατί οι Γερμανοί (ή αυτοί που χρησιμοποιούν τον πολιτικοοικονομικό οργανισμό, που ονομάζεται Γερμανία) προκάλεσαν μια αλυσιδωτή αντίδραση η οποία είναι πολύ πιθανό να καταστρέψει την ευρωζώνη;

Το έκαναν από άγνοια και αφροσύνη (στον Α ΠΠ' τους αποκαλούσαν Ούννους δηλαδή συγγενείς των Τούρκων); Ή μήπως αυτό ήθελαν εξ' αρχής με σκοπούς που θα κατανοηθούν στο μέλλον («κοντός ψαλμός αλληλούια» λέει ο λαός μας); Ή και τα δύο;

Βάση της πρόσφατης ιστορίας τους κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος σε τι ποσοστό είναι άφρονες, και σε τι ποσοστό είναι υστερόβουλοι. Το σίγουρο είναι ότι και σε αυτόν τον πόλεμο (οικονομικό) θα την πληρώσει ο άμαχος πληθυσμός.