Άνθρωποι στον τόπο της Κηφισιάς!

Παρουσιάζει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΤΣΙΟΜΠΑΝΗΣ

Μετά τον κ. Αναγνωστάκη Κ. γιό του πρώτου κηφισιώτη αμαξά Μανώλη Αναγνωστάκη, σειρά στα πλαίσια της ερευνητικής εργασίας της Α΄ Λυκείου «Άνθρωποι στον τόπο της Κηφισιάς», είχε ο κ. Βασίλης Βάρσος.

Μια ομάδα μαθητριών  της Α΄ τάξης του 2ου ΓΕΛ Κηφισιάς «ΛΥΡΕΙΟΝ ΔΙΔΑΚΤΗΡΙΟΝ»  μαζί με την εποπτεύουσα καθηγήτρια του μαθήματος, κ. Σκυλάκη Βασιλική, επιθυμώντας να προσεγγίσει πρόσωπα που έχουν διαμορφώσει και συνεχίζουν να διαμορφώνουν το παρόν της Κηφισιάς με τρόπο ουσιαστικό, επέλεξαν να συναντήσουν  τον κ. Βασίλη Βάρσο, ο οποίος διατηρεί το γνωστό  ιστορικό ζαχαροπλαστείο, για τρίτη γενιά τώρα, στην πλατεία της Κηφισιάς. 

«Ο κ. Βασίλης μας υποδέχτηκε και ήταν πρόθυμος αλλά και ενθουσιώδης στο να απαντήσει σε οποιοδήποτε θέμα είχαμε επιλέξει ή προέκυψε στη διάρκεια. 

Μας είπε την ιστορία της οικογένειάς του ότι δηλαδή, αφού ήρθαν στην Αθήνα, όταν ο ίδιος ήταν σε ηλικία εννέα ετών  άνοιξε το ζαχαροπλαστείο ο παππούς του μαζί με τον αδερφό του αρχικά στο κέντρο της Αθήνας.

Το 1892 νοίκιασαν ένα μαγαζί και άρχισαν να το λειτουργούν επαγγελματικά ως γαλακτοπωλείο. Για να ανοίξει κάποιος ένα ζαχαροπλαστείο στην τότε εποχή, όπως μας εξήγησε ο ίδιος, έπρεπε να υπάρχει άφθονο νερό, για την υγιεινή και την καθαριότητα των σκευών και του χώρου. Τότε όμως η Αθήνα είχε έλλειψη νερού, αντίθετα με την Κηφισιά, την οποία και επέλεξαν για να μεταφέρουν την επιχείρησή τους.

Στην Κηφισιά εκείνη την εποχή, όταν πρωτοήρθε ο κ. Βάρσος, τα κτήρια ήταν ελάχιστα, σε αντίθεση με την παρούσα ανοικοδόμηση που έχει αλλοιώσει τη φυσιογνωμία του προαστίου. Μάλιστα μας εξομολογείται και το περιστατικό που ο τότε Δήμαρχος της Κηφισιάς, με τις υποδείξεις του κου Βάρσου και άλλων προσώπων της τοπικής κοινωνίας, καθόρισε το ασφαλές ανώτατο όριο δόμησης που διαφύλαξε την Κηφισιά ως ποιοτικό οικιστικό χώρο. 

       

Το 1922 ο κ. Βασίλης Βάρσος ήρθε στην Κηφισιά. Τότε στην Κηφισιά υπήρχαν μεταφορικά μέσα όπως το τρένο, το ξακουστό Θηρίο. Μετά ήρθαν οι αμαξάδες και αργότερα τα αυτοκίνητα. Επιπλέον υπήρξε και παραμένει ξεχωριστό προάστιο, γι’ αυτό και η περιοχή προσέλκυε εκλεκτό κόσμο. «Η Κηφισιά όχι μόνο υπερτερούσε, αλλά ήταν και δέκα σκαλοπάτια πιο πάνω από τους  άλλους», μας τόνισε χαρακτηριστικά.

Τα ξενοδοχεία της Κηφισιάς τότε , στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα ήταν φημισμένα, κοσμοπολίτικα και περιζήτητα. Ο κ. Βάρσος αναφέρει συγκεκριμένα ότι άνθρωποι έρχονταν από διάφορα μέρη της Ελλάδας καθώς και Έλληνες του εξωτερικού.

Όλοι αυτοί έσπευδαν να κάνουν κρατήσεις για τις επόμενες παραθεριστικές περιόδους, λόγω του ότι είχε τα καλύτερα εστιατόρια της Ελλάδος και από τα πιο φημισμένα καταλύματα ανά τον κόσμο. Υπήρχαν, βέβαια, κι άλλα ζαχαροπλαστεία, όπως του κ. Μελάνου.

Με ενδιαφέρον άκουγαν τα παιδιά για τους πολιτικούς, υπουργούς , μεταξύ αυτών ο Κ. Καραμανλής και ο Ι. Μεταξάς που πέρασαν από το ζαχαροπλαστείο του. Έτσι, όλοι μας μέσα από τις αφηγήσεις του κ. Βάρσου βιώσαμε την αντανάκλαση  μιας λαμπρής εποχής.

Συνειδητοποιήσαμε πως το ζαχαροπλαστείο «Βάρσος» υπήρξε ένας χώρος κοινωνικής και πνευματικής ζύμωσης, που μπορεί να ανακαλέσει ευχάριστες αναμνήσεις σε όσους έζησαν εκείνη την εποχή αλλά και χρήσιμη πηγή εμπειριών για τους νεότερους που ενδιαφέρονται να γνωρίσουν και να διδαχθούν».