Μια εικόνα χίλιες λέξεις!

Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΡΩΝΑΙΟΣ

- Η εικόνα:

Εκατοντάδες πολίτες περίμεναν για ώρες στην ουρά στο Πεδίο του Άρεως προκειμένου να παραλάβουν  δωρεάν  λαχανικά.

Ο κρητικός Αγροτικός Συνεταιρισμός «Ανατολή», δύο ημέρες μετά τις εκλογές,  μοίραζε δωρεάν οπωροκηπευτικά σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες. Οι παραγωγοί από την Ιεράπετρα μοίρασαν συνολικά 2.700 κιβώτια με αγγουράκια, μελιτζάνες, ντομάτες και πιπεριές, σε συσκευασίες των 10 κιλών.

-Το ερώτημα:

Είναι εικόνα από το μέλλον, είναι δείγμα των επιπτώσεων του παρελθόντος ή σήμα για το τι περιμένει ο κόσμος από αυτούς που 2 ημέρες νωρίτερα τιμήθηκαν (και)  με την ψήφο πολιτών που βιώνουν τον κοινωνικό αποκλεισμό ή την απειλή για αυτόν;;

- Η απάντηση:

Θέλω να ελπίζω ότι αυτή η εικόνα δεν θα μας αφορά στο μέλλον.  

Είναι σαφές ότι οι πολίτες αυτοί δεν «στήθηκαν στην ουρά», δεν έγιναν τηλεοπτικό θέαμα., δεν ένοιωσαν την προσωπικότητα τους να στραπατσάρεται «δι’ ασήμαντον αφορμήν». Τα (δωρεάν) λαχανικά έλειπαν από το τραπέζι τους και το κίνητρο για την απόκτηση τους ήταν μεγαλύτερο από την απειλητική τηλεοπτική κάμερα και την συνεπακόλουθη «αναγνωρισιμότητα» στην γειτονιά.

Σε ότι αφορά το εκπεμπόμενο (αλλά και αυτοφερόμενο) μήνυμα από τους εκατοντάδες πολίτες, ήταν σαφές: Περιμένουμε από εσάς κύριοι της εξουσίας δουλειές, γεμάτο τραπέζι και αξιοπρέπεια.

Το προηγούμενο χρονικό διάστημα τίποτα από αυτά δεν υπήρχε σε επάρκεια στην ελληνική κοινωνία: Ούτε εργασία, ούτε υλικά αγαθά, ούτε αξιοπρέπεια. Οι πολίτες συνέρευσαν στο Πεδίο του Άρεως για να παραλάβουν την συσκευασία με τα 10 κιλά λαχανικά, όπως συνέρεαν στην πλατεία Συντάγματος (και σε άλλες πλατείες) για να  διαμαρτυρηθούν για την αύξηση της ανεργίας, την μείωση της αγοραστικής αξίας όσων μισθών εξακολουθούν να καταβάλλονται.

Επίσης οι πολίτες αποφάσισαν να βγουν από τα σπίτια τους διότι όσο έμεναν μπροστά στο «χαζοκούτι» (κοινώς τηλεόραση)  ένοιωθαν να τους «κουνούν απειλητικά το δάκτυλο» κάποιοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, κάποιοι τραπεζίτες, κάποιοι φθαρμένοι πολιτικοί και κάποιοι τηλεαστέρες που πλέον κυκλοφορούν μόνο με την συνοδεία προσωπικής ασφαλείας. Άκουγαν ότι αυτοί φταινε για όλα. Είναι τεμπέληδες, διαφθαρμένοι, απατεώνες, ανοργάνωτοι, αντιευρωπαϊστές κλπ.

- Ανθρωπιστική κρίση και αλληλεγγύη.

Μπροστά σε αυτές τις εικόνες, απαραίτητος είναι κατ’ αρχάς ο δρόμος της αλληλεγγύης.

Συσσίτια αγάπης και αλληλέγγυες συλλογικές κουζίνες, κοινωνικά παντοπωλεία, τράπεζες τροφίμων και τράπεζες χρόνου, κοινωνικά φαρμακεία και ιατρεία, ανταλλακτικά και χαριστικά παζάρια, εθελοντικά μαθήματα ενισχυτικής διδασκαλίας σε ελληνόπουλα και μεταναστόπουλα, μαθήματα ελληνικών σε μετανάστες και κοινωνικά ωδεία.

Η αλληλεγγύη είναι ο όρος για να σταθούμε (έστω και προσωρινά)  στα πόδια μας,  δεν είναι  μια φιλανθρωπική πράξη από τις «κυρίες του καλού κόσμου». Δεν είναι η υποκατάσταση του κοινωνικού κράτους που κερδίσαμε με τους αγώνες μας και τώρα μας στερούν βίαια. Δεν μοιάζει με την «βοήθεια» που δίνει ο πλούσιος στον φτωχό ή η εκκλησία στον «ανήμπορο». Είναι κομμάτι της προσπάθειας για να ανατρέψουμε αυτό τον κόσμο της αδικίας και να αποτρέψουμε απειλές κατά της κοινωνικής ηρεμίας.

- Όμως:

Απλά ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης δεν επαρκεί για να γεμίσει το ψυγείο, να επανέλθει η εργασία και να αποκτήσουν πάλι την χαμένη αξιοπρέπεια όσοι την απώλεσαν μαζί με την οικονομική τους αυτοτέλεια.

Μπορεί οι αναγνώστες αυτού του άρθρου να είμαστε αυτοί που δυνάμεθα ακόμα να εργαζόμαστε, να αγοράζουμε αγαθά με τα δικά μας χρήματα, να έχουμε μια αξιοπρεπή διαβίωση. Όμως είναι δεδομένα προβληματικό και το δικό μας μέλλον όταν η κοινωνία και η οικονομία υποφέρει. Όσο υπάρχουν οι αγροτικοί συνεταιρισμοί που σε ένδειξη αλληλεγγύης μοιράζουν προϊόντα, κάποιες χιλιάδες πολίτες θα δώσουν αναβολή στην έκφραση της αγανάκτησης τους για λίγες ημέρες - εβδομάδες - μήνες.

Η λύση όμως δεν μπορεί μακρόχρονα να είναι η αλληλεγγύη. Για λίγο μπορεί να ανακουφίσει αυτές τις (μεγάλες) ομάδες πληθυσμού που βρίσκονται στο περιθώριο.

Πρέπει να καταλάβουμε ακόμα και ότι η δική μας (ενδεχόμενη) αφθονία περνά από μια κοινωνία η οποία έχει αντοχές. Όταν η κοινωνία χάσει τις αντοχές της συμπεριφέρεται ακραία. Ψηφίζει Χρυσή Αυγή, δημιουργεί ομάδες κλεφτών και κουκουλοφόρων, μισεί όσους μπορούν ακόμη να ζουν αξιοπρεπώς. Ψάχνει τον υπεύθυνο για τα δικά του δεινά στον πολίτη της διπλανής πόρτας.

Η «διάσωση» των κοινωνικών ομάδων που ζουν στο περιθώριο είναι υπόθεση όλων μας., ακόμα και αν γίνεται για λόγους υστεροβουλίας: Για να μην βρεθούν αύριο έξω (ή και μέσα) από το δικό μας σπίτι!