Μήπως ήρθε η ώρα για νέους πολιτικούς;

Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΡΩΝΑΙΟΣ

Πριν λίγες ημέρες με κάλεσαν σε γνωστό τηλεοπτικό σταθμό για να συμμετάσχω σε  μια συζήτηση για την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα. Πριν μπούμε στο στούντιο με ρώτησε ο συντονιστής της συζήτησης: «Εσύ τι είσαι, μνημονιακός ή αντιμνημονιακός»;

Πριν από πολλά χρόνια σε ρωτούσαν αν είσαι αριστερός, δεξιός ή ΠΑΣΟΚ.

Πριν από λίγα χρόνια δεν ρωτούσαν τίποτα!....ή σε ρωτούσαν πότε πήγες τελευταία φορά στην Μύκονο.....

Τώρα πλέον η ερώτηση αφορά την στάση σου απέναντι στο μνημόνιο. Και συμβαίνει το εξής: Στο αντιμνημονιακό μπορεί να συμπέσεις με υποστηρικτές του ΚΚΕ και του ΛΑΟΣ, του ΣΥΡΙΖΑ και της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ και  οι  «αντάρτες» του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ. 

Αντιστοίχως στο μνημονιακό μπορεί να βρεις να συμφωνούν ΠΑΣΟΚοι και Νεοδημοκράτες, ευρωπαϊστές της αριστεράς και νεοφιλελεύθεροι της Δημοκρατικής Συμμαχίας, οπαδοί του Στέφανου Μάνου και ακροδεξιοί ιδεολογικοί φίλοι του Μάκη Βορίδη!!

Τι σημαίνουν αυτά: Πλέον υπάρχει επανακαθορισμός των σημείων αυτοπροσδιορισμού, αλλά και ανασύσταση του παραδοσιακού πολιτικού χάρτη. Χωρίς να αναιρείται, προσωρινά έχει παραμεριστεί το ιδεολογικό δίπολο αριστερά - δεξιά, και το δίπολο διαχείρισης της εξουσίας ΠΑΣΟΚ - ΝΔ.

Σε ιδεολογικό επίπεδο αυτοπροσδιοριζόμαστε από την στάση μας απέναντι στο μνημόνιο, αλλά και από το αν είμαστε υπέρ της παραμονής στο ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το καλό είναι ότι πλέον ελάχιστοι καθορίζουν την στάση τους από το τι «γραμμή» δίνει το κόμμα που ψηφίζουν. Τα «πολιτικά μαντριά» χάνουν καθημερινά πρόβατα-ψηφοφόρους. Οι «τσοπάνοι» αμφισβητούνται και πολλοί από αυτούς σύντομα θα υποχρεωθούν να «κρεμάσουν την κάπα τους» και θα μπορούν ελεύθερα να απολαμβάνουν τους καρπούς της ανιδιοτελούς προσφοράς τους στους πολίτες και την χώρα. Καλό τους ταξίδι!!

Το κακό είναι ότι η πολυδιάσπαση (ίδιον των Ελλήνων από την αρχαία εποχή) δεν δίνει πάντα λύσεις. Για να ξεπεράσεις μια τόσο δύσκολη κατάσταση σαν αυτή που ζούμε χρειάζεται προηγουμένως να αποκτήσουμε ηγεσία την οποία να εμπιστευόμαστε και να υποκύψουμε μαζικά στη γοητεία μιας νέας νέα αφήγησης στόχων και μέτρων.

Δεν υπάρχει κάτι σαφές το οποίο να δίνει διέξοδο. Η ζώσα πραγματικότητα των τελευταίων 2,5 χρόνων είναι αποτυχημένη και τραυματική. Το μέλλον όπως προδιαγράφεται από το μνημόνιο 2 (αν δεν εξασφαλιστούν τεράστια κονδύλια για ανάπτυξη) είναι εξίσου γκρίζο.

Από την άλλη δεν υπάρχει σύμπτωση σε μια άλλη αντιμνημονιακή αφήγηση. Το ΚΚΕ θέλει έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση.  Ακριβώς αντίθετη είναι η Δημοκρατική Αριστερά η οποία έχει σαφή ευρωπαϊκή προοπτική. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πείσει με μια σαφή εναλλακτική πρόταση. Το ΛΑΟΣ μας έχει ζαλίσει με τις αλλεπάλληλες πολιτικές κωλοτούμπες (ψήφισε το μνημόνιο 1….αλλά καταψήφισε το μνημόνιο 2).

Και εμείς, τι κάνουμε;;

Πρώτον πρέπει να πάμε να ψηφίσουμε στις επικείμενες εκλογές. Η αποχή μας κάνει απόλυτους συνένοχους σε ότι συμβεί στην χώρα. Εδώ δεν χωρά το λεβέντικο (πλην ηλίθιο) «εγώ δεν ψήφισα κανέναν, όλοι τους ίδιοι είναι». Όταν δεν ψηφίζεις κανέναν είναι σα να τους ψηφίζεις όλους κατά το ποσοστό που τους δίνουν όσοι πάνε να ψηφίσουν.

Δεύτερον υπάρχει το ερώτημα: Και τι κόμμα να ψηφίσουμε; Σαφώς δεν είναι δουλειά μας να σας πούμε τι να ψηφίσετε. Όμως πρέπει όλοι να καθορίσουμε ψύχραιμα τα κριτήρια με τα οποία θα φθάσουμε στην κάλπη. Να απαντήσουμε στο βασικό ερώτημα «τι θέλω να γίνει σε αυτή την χώρα». Και με αυτό το κριτήριο να προχωρήσουμε στην επιλογή μας.

Τρίτο, επιτέλους τα κόμματα που δεν αντανακλούν την κοινωνία, ας εξαφανιστούν. Όμως στο νέο τοπίο δεν επιτρέπεται να κυριαρχούν τα παλιά υλικά, τα υλικά που προέρχονται από την κατεδάφιση του υφισταμένου πολιτικού σκηνικού. Δεν  μπορούμε να πάμε μπροστά με αυτούς οι οποίοι μας οδήγησαν στην κρίση.

Όμως αν όχι οι παλιοί πολιτικοί, τότε ποίοι;; Εδώ μπαίνει και η προσωπική ευθύνη μας πλέον. Δεν επιτρέπεται να απέχουμε και απλά να κριτικάρουμε. Είναι σαφές ότι το νέο πολιτικό προσωπικό δεν θα είναι εισαγωγής.

Ειδικά στην περιοχή του νέου Δήμου Κηφισιάς - Νέας Ερυθραίας - Εκάλης γνωρίζω καλά  (ας μου επιτραπεί εδώ ο πρώτος ενικός) ότι υπάρχουν πολλές υγιείς προσωπικότητες με νέες ιδέες, χωρίς ιδεολογικές αγκυλώσεις και με εμπειρία στην πραγματική οικονομία.  Μήπως ήρθε η ώρα για νέο αίμα στην πολιτική κονίστρα;;