«Ως Λαός είμαστε νήπια 3000 ετών»….τάδε έφη ο Στέλιος Ράμφος!

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΡΑΦΩΝΙΤΗΣ

Το εκλογικό Σώμα συν-αποτελούμενο από άτομα και ομάδες με διαφορετική αντίληψη και αφετηρίες σκέψης, όταν καλείται, ερωτώμενο να επιλέξει, δημιουργεί ένα αποτέλεσμα, το εκλογικό, το οποίο δεν ικανοποιεί αμέσως βέβαια τον μόλις μέχρι χθες ψηφοφόρο, ιδίως στην περίπτωση, που δεν προκύπτει το απολύτως επιθυμητό για αυτόν αποτέλεσμα, που δεν  είναι  άλλο από εκείνο που θα επέτρεπε τον σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης από το κόμμα που προτίμησε με την ψήφο του. Επιπροσθέτως δεν ικανοποιεί βεβαίως και τον κύριο στόχο των εκλογών που πάντοτε  είναι πρωτίστως ο σχηματισμός κυβέρνησης.

Στέλιος Ράμφος.

Αν  τα πράγματα άλλαξαν όντως στο πολιτικό σκηνικό, αυτή τη φορά οριστικά και ριζικά, από τώρα και στο εξής μόνο σπάνιο θα είναι το να προκύπτει αυτοδύναμη κυβέρνηση και αντίθετα ως κανόνας θα επικρατήσει το να συνεργάζονται υποχρεωτικώς τα κόμματα και οι ομάδες για να συντίθενται κυβερνητικά σχήματα. 

Τούτο θα αποτελέσει  μεγάλη δοκιμασία για τους Έλληνες, οι οποίοι διαθέτουν βέβαια μπόλικη κουλτούρα αντιπαλότητας και καθόλου, μα καθόλου κουλτούρα συνεργασιών και συνεννόησης. Εντός της νέας αυτής  πραγματικότητας θα ασφυκτιούν και θα δυσανασχετούν για το μεγάλο διάστημα προσαρμογής που απαιτείται μέχρις ότου επικρατήσει ο  ορθολογισμός στην σκέψη τους, επιτέλους.  

Αν  τα παραπάνω αποτελούν ευρέως αποδεκτά δεδομένα και απολύτως απαραίτητα ζητούμενα εντός της δραματικής συγκυρίας για τη Χώρα και το Λαό, αντιλαμβανόμαστε νομίζω, το πόσο μικρές ελπίδες σωτηρίας υπάρχουν, τώρα που επείγει  η επίλυση του πλέον σύνθετου προβλήματος που αντιμετωπίζουμε.

Τα κόμματα στελεχώνονται από πρόσωπα που διαμόρφωσαν την προσωπικότητά τους μέσα στην ελληνική κοινωνία και κατά συνέπεια μεταφέρουν  τη νοοτροπία τους στα πολιτικούς οργανισμούς που επιλέγουν να ενταχθούν εμβολιάζοντάς τα με την αντίληψη που τα διακατέχει και τα χαρακτηρίζει. Τα κόμματά μας αποτελούν την ίδια την εικόνα της κοινωνίας μας μεταφερμένη στο πολιτικό επίπεδο. 

Κοιτάξτε γύρω σας να δείτε πόσες απόλυτες βεβαιότητες υπάρχουν, πόσα κόμματα διαθέτουν την αποκλειστική αλήθεια για τον εαυτόν τους και διαπιστώστε παράλληλα το γεγονός ότι οι αλήθειες αυτές, δεν είναι μία, αλλά είναι αντίθετα πάρα πολλές, όσες και ο αριθμός των υπεράριθμων κομμάτων της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας. σημειώστε πως γρήγορα ίσως θα νοσταλγήσουμε κάποιο δικομματισμό.

Έγινε πλέον σαφές το ότι επιδιωκόταν από τα κόμματα η κατάκτηση της εξουσίας για την εξουσία ως αυτοσκοπός όσο και για την εξυπηρέτηση προσωπικών στόχων. Τα προγράμματα των κομμάτων συντάσσονταν λες, ως πρόσχημα των παραπάνω λόγων.

Η δυσκολίες της αντικειμενικής πραγματικότητας παραμερίζονταν και εξακολουθούν να παραμερίζονται ακόμη και στις σημερινές συνθήκες προκειμένου να καταστούν εύπεπτες οι διακηρύξεις και η κατάκτηση του ιδιοτελούς στόχου ευκολότερη. Οι κίνδυνοι δεν λαμβάνονται υπόψη και το μεγάλο ρίσκο σε βάρος των συμφερόντων ενός ολόκληρου Λαού θεωρείται δικαίωμα του πολιτεύεσαι.

Τις αποφάσεις μας όσο σημαντικές και αν είναι αυτές τις παίρνουμε με το συναίσθημα αγνοώντας τη λογική, την λογική που ενώ ως δυνατότητα διαθέτουμε,  σπανίως χρησιμοποιούμε και για αυτό σχεδόν ποτέ δεν αξιοποιούμε.  Ας ελπίσουμε τώρα, αβάσιμα βεβαίως, να προκύψει θαύμα!