Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΝΤΕΛΙΔΑΚΗΣ
Χειμώνας και κρύα έρχονται, το καλό κρασί πρέπει να έχει την τιμητική του στις ποσότητες που πρέπει. Ας δούμε κάποια «μυστικά» που αφορούν το τρόπο που θα τα επιλέξουμε, τον τρόπο που θα τα διατηρήσουμε και τον τρόπο που θα τα σερβίρουμε.
Όταν αγοράζουμε εμφιαλωμένο κρασί προσπαθούμε να καταλάβουμε από την ετικέτα τι κρασί υπάρχει μέσα στο μπουκάλι. Πάνω στην ετικέτα υπάρχουν οι βασικές διαφορές των κρασιών που είναι ανάλογα με το χρώμα τους, το άρωμά τους, το βαθμό που γλυκίζουν, την κατηγορία τους (ξηρό, γλυκό ή ημίγλυκο), το διοξείδιο του άνθρακα που περιέχουν και τη χρονολογία γέννησης.
Είναι γεγονός ότι τα εμφιαλωμένα θεωρούνται γενικά εγγυημένα κρασιά, επειδή έχουν περάσει από υγειονομικούς ελέγχους σε όλες τις φάσεις της παραγωγής έως την εμφιάλωσή τους και είναι σταθερά ως προς τις ιδιότητές τους. Το χύμα κρασί πλεονεκτεί σίγουρα ως προς την τιμή του μπορεί όμως να μειονεκτεί στο ότι δεν έχει πάντα γνωστές τις ιδιότητές του και στο ότι θέλει προσοχή διότι οξειδώνεται πολύ εύκολα, όταν εκτεθεί στον αέρα.
Για να κάνουμε σωστή συντήρηση στα κρασιά πρέπει να τα έχουμε σε υγρασία μεταξύ 55% και 75% και σε σκιερό μέρος. Θα πρέπει, μάλιστα, να διατηρούνται σε οριζόντια θέση ώστε να βρέχεται ο φελλός τους.
Είναι σωστό πριν την κατανάλωση κρασιών να τα μεταγγίζουμε σε ένα γυάλινο δοχείο, κανάτα κλπ. για να το απαλλάξουμε από κατακάθια, που συνήθως βρίσκουμε σε παλαιωμένα κόκκινα κρασιά. Τα περισσότερα κρασιά δεν το χρειάζονται, αλλά αν πρέπει να γίνει, αδειάστε σιγά το κρασί στο δοχείο, προσέχοντας το λαιμό του μπουκαλιού: Όταν τα κατακάθια φτάσουν κοντά, είναι ώρα να σταματήσετε.
Είναι σωστό πριν την κατανάλωση κρασιών να τα μεταγγίζουμε σε ένα γυάλινο δοχείο, κανάτα κλπ. για να το απαλλάξουμε από κατακάθια, που συνήθως βρίσκουμε σε παλαιωμένα κόκκινα κρασιά. Τα περισσότερα κρασιά δεν το χρειάζονται, αλλά αν πρέπει να γίνει, αδειάστε σιγά το κρασί στο δοχείο, προσέχοντας το λαιμό του μπουκαλιού: Όταν τα κατακάθια φτάσουν κοντά, είναι ώρα να σταματήσετε.
Ποιο κρασί επιλέγω ανάλογα με το φαγητό; Τα λευκά κρασιά είναι πιο ελαφριά και συνδυάζονται καλύτερα με ψάρι και σαλάτες, αλλά και πιάτα με λευκό κρέας. Τα κόκκινα κρασιά έχουν πιο έντονη γεύση και συνδυάζονται καλύτερα με κρεατικά, ψητά και μαγειρευτά φαγητά με κόκκινες σάλτσες. Το ροζέ έχει τη δυνατότητα να συνδυάζεται με περισσότερες γεύσεις.
Τα λευκά και τα ροζέ κρασιά πρέπει να προσφέρονται στους 10 C, τα γλυκά κρασιά στους 5 - 8 C και τα κόκκινα σε θερμοκρασία δωματίου. Τα αφρώδη κρασιά και οι σαμπάνιες προσφέρονται στους 4 - 5 C και, φυσικά, σε ψηλό ποτήρι στην αρχή του γεύματος και όχι στο τέλος του. Τα λευκά κρασιά προηγούνται στο σερβίρισμα των ερυθρών, τα ελαφριά πριν από τα πιο μεστά, τα νέα πριν από τα παλαιωμένα και τα ξηρά πριν από τα δροσερά και τα τελευταία, πριν από αυτά που πίνονται σε θερμοκρασία δωματίου.
Προσοχή! Όταν λέμε θερμοκρασία δωματίου δεν εννοούμε την θερμοκρασία της Ελληνικής τραπεζαρίας με το καλοριφέρ στο φουλ ή στη θερμοκρασία της καλοκαιρινής νύχτας. Το κόκκινο κρασί να σερβίρεται αφού το βάλουμε στο ψυγείο 15 - 20 λεπτά ενώ τα ροζέ και λευκά χρειάζονται να μπουν στο ψυγείο μόνο μερικές ώρες πριν την κατανάλωση τους.
Αν ένα κρασί έχει περάσει πολλά χρόνια κλεισμένο σε ένα μπουκάλι, μακριά από τον αέρα, ασφαλώς θα πρέπει να του δώσουμε λίγο χρόνο να «ανασάνει». Αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί σε μια καράφα και 20 με 30 λεπτά παραμονής εκεί αρκούν. Ακόμη και νεαρά κρασιά μπορούν να επωφεληθούν από λίγη ώρα αναπνοής, καθώς επιτρέπει το κρασί να «ανοίξει» και να αναδείξει τα πραγματικά συστατικά του. Είναι εύκολο να εκτιμήσετε την αξία της αναπνοής, δοκιμάζοντας ένα ποτήρι αμέσως μόλις ανοίξετε το μπουκάλι, και 20 περίπου λεπτά μετά.
Το σωστό ποτήρι προσφοράς του κρασιού είναι πολύ σημαντικό γιατί είναι κατασκευασμένο για να αναδεικνύει τα ευαίσθητα χαρακτηριστικά του κρασιού που γευόμαστε. Τα καλύτερα ποτήρια είναι αυτά από απλό, λεπτό, καθαρό γυαλί. Και πρέπει να έχουν σχήμα τουλίπας, ώστε να επιτρέπουν την ανάδευση του κρασιού και τη συγκέντρωση των αρωμάτων του κάτω από το χείλος του.
Το ποτήρι δεν πρέπει ποτέ να γεμίζεται πάνω από το μισό του ύψους του. Αυτό επιτρέπει την ανάδευση του κρασιού και την ανάδειξη των αρωμάτων του. Ένας καλός τρόπος ανάδευσης είναι, κρατώντας το ποτήρι από τον «λαιμό» στο τραπέζι, να κάνετε μικρούς, γρήγορους κύκλους.
Προσοχή στις αθέατες παγίδες του κρασιού:
- Σε αντίθεση με τις τροφές, το αλκοόλ δεν δημιουργεί αίσθημα κορεσμού και μπορεί να οδηγήσει ευκολότερα σε υπερκατανάλωση, ανάλογα με τα επίπεδα ανοχής του οργανισμού.
- Tο αλκοόλ απορροφάται γρήγορα, επιταχύνει την πέψη και δημιουργεί γρηγορότερα το αίσθημα της πείνας, οδηγώντας ορισμένες φορές σε μεγαλύτερη κατανάλωση φαγητού.
- Tο αλκοόλ σχετίζεται με αυξημένη κατανάλωση φαγητού, ιδιαίτερα σε κοινωνικές εκδηλώσεις.
- 1 ποτήρι 120 ml κρασί είναι περίπου 75 θερμίδες.
Τέλος, αν δεν τελειώσετε ένα μπουκάλι κρασί, μπορείτε να το διατηρήσετε 2 - 3 ημέρες ξαναβάζοντας το φελλό του, ώστε να κρατήσετε έξω τον αέρα. Μπορείτε επίσης να αγοράσετε ειδικές «αντλίες κενού» ώστε να διώξετε εντελώς τον αέρα, και αυτό θα σας δώσει περιθώριο τουλάχιστον κάποιων ημερών ακόμη. Κρατήστε τα λευκά κρασιά στο ψυγείο και τα κόκκινα σε δροσερό και σκιερό μέρος.
Είναι δύσκολο πάντως να προσδιορίσει κανείς πόσο θα κρατήσει το κρασί που ανοίχτηκε ή αν το κρασί που μόλις ανοίχθηκε είναι σωστό. Έτσι, καλό θα είναι πάντοτε να δοκιμάζετε πρώτος το κρασί πριν το σερβίρετε στους καλεσμένους σας. Έτσι, προστατεύετε αυτούς αλλά και εσάς από ένα χαλασμένο κρασί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου